چکیده:
زن در متن دین و اسلام ناب به عنوان یک موجود مقدس و فردی که توانایی رشد پایاپایی را دارا میباشد، معرفی شده-است برخی از قوانینی که به ظاهر از آن برداشت تحقیرآمیز نسبت به زن شدهاست، در بوته اشکالات متعدد و پاسخ های درخور آن است، که هیچ کدام توانایی ثابت کردن احکام تحقیر نسبت به زن را ندارند. با بررسی متون اصیل اسلامی و دانشمندان برجسته اول مسلمان به شبهات از این دست پاسخ داده شدهاست. زن از یک جایگاه ویژهای در اسلام برخوردار میباشد که نگاه ابزاری به آن و از طرفی نسبت فقر و تحقیر زنان در متون اسلامی ، یک امر کاملا خودساخته از سوی بدخواهان و مدعیان اندیشمندی اسلامی است.
In the context of religion and original Islam, woman is considered as a sacred being and an individual who has the ability to evolve continually, and thus some of the laws, from which some degradation of women is induced, are facing numerous problems for each of which there exist an appropriate answer demonstrating that none of them has the ability to prove the rulings of Islam on the humiliation of women. By examining the original Islamic texts and first-rate Muslim scholars, the present study has answered such doubts. Unquestionably, women have a special place in Islam, and thus accusing Islam of having an instrumental view toward women as well as accusing Islam of lacking enough pertinent religious texts in the discussion of understanding religion is a completely-fabricated entity by the ill-wishers and claimants of Islamic thought
خلاصه ماشینی:
بدین جهت کلام نویسنده مبنیبر اینکه "مهریه برای آشتی کردن هم نیست" یک سخن بیاساس و بدون مستند علمی است و حتی اگر ما باشیم و همین روایت که هدیه را در سه مورد بیان کرده، باز هم میتوان به اثبات رسانید که مهریه، هدیهای از ناحیه شوهر به همسر است.
نکته مهم دیگری که باید در زمینه نحله و نفقه توجه شود آن است که اسلام به زن، هویت بخشیدهاست و اگر به تاریخ قبل از اسلام مراجعه کنیم، مییابیم که زن، نه تنها حق تصرف در مهریه را نداشته و مالک آن محسوب نمیشده، بلکه به عنوان یک برده و مملوک بشمار میرفته و با همین حال وارد خانه شوهر میشد و مورد استثمار قرار میگرفت و یا همانند فرهنگ غرب، به مانند یک کلفت محسوب میشده، اما اسلام با توجه به طبیعت زن و مرد، قوانینی را وضع کردهاست، نوع احساسات زن و مرد نسبت به یکدیگر یک جور نیست.
ضمن اینکه براساس آنچه نویسنده ادعا کرده که زوجه در موارد واجب هم، حق خروج بدون اجازه زوج را ندارد، باید گفت: زوجه، به عنوان مقدمه واجب، این حق را دارد که بدون اجازه شوهر برای انجام امور واجب، مانند علم (در صورتی که واجب باشد)، رفتن به حجّ واجب، حرجی بودن حضور در منزل، یا هر چیزی دیگری که لازم باشد، از منزل خارج شود و این ادعایی که در مقاله شده، خارج از انصاف فقهی است.