چکیده:
روایتهای اسطورهای برآیند تجارب بشر از رویارویی با چالشها و مسائلی هستند که بر زندگی او تأثیر گذاشته و یکی از این مسائل، تابآوری شهرهاست. شهرهایی که تمدّنهای کهن را در خود جایدادهاند، بیش از آن که برای تابآوری، متّکی بر سازوکارهای اقتصادی، مدیریّتی یا مهندسی باشند، متّکی بر بینشی اساطیری بودند. پژوهش پیش رو با روش توصیفیـتحلیلی میکوشد با بهرهگیری از نظریات اسطورهشناختی میرچا الیاده، کارل گوستاو یونگ و ژیلبر دوران، به تبیین پیوند روایتهای اسطورهای با بهسازی و بازسازی شهرها بپردازد. نتیجه و برآیند این پژوهش آن است که روایتهای اساطیری به سبب ریشهدار بودن تصاویر کهنالگوییشان در ضمیر ناخودآگاه جمعی، همدلی و همراهی افزونتری میان بیشینۀ مردم ایجاد میکنند؛ از سویی همسانی و همسوییهایی میان شهرسازی و روایتگری اسطورهها وجود دارد که توجّه به آن میتواند موجب تقویّت هویّت یک شهر و درونیسازی تمایل به بهسازی و بازسازی آن گردد. سه روشِ ممتاز کردن فضای قدسی شهر از فضای بیرونی که تمدّنهای کهن به یاری آن تابآوری شهرهای خود را افزایش میدادند، عبارت بود از: الف) ساخت حصار نمادین، ب) آیینها و ج) تطبیق جایگاههای نمادین اساطیری با شهر؛ هنوز هم میتوان از این رویکردها برای افزایش تابآوری شهرها بهره برد.
Mythological narratives are the outcome of man’s experiences in confrontation with challenges and problems that influenced his life and one such problem is urban resilience. The cities that embedded ancient civilizations owe their resilience mostly to the mythological insights rather than economic, managerial, or engineering mechanisms. The present research is an attempt to explain via descriptive analytic method the connection between mythological narratives with the reconstruction and improvement of the cities making use of mythological theories of Mircea Eliade, Carl Jung, and Gilbert Doran. The results obtained show that mythological narratives invoke more empathy and companionship among majority of people since their archetypal imageries are rooted in the collective unconscious. Considering the fact that there are correlations between urban planning and narration of myths could reinforce the identity of a city and internalize the desire to improve and reconstruct it. Three methods employed by the ancient civilizations to differentiate the sacred space in the city from the outside space and thereby augment the resilience of their cities were as follows: a) constructing a symbolic wall b) performing ceremonial rites c) concordance of symbolic mythological sites with the city all these measures are still effective for better resilience.
خلاصه ماشینی:
نتیجه و برآیند این پژوهش آن است که روایت های اساطیری به سبب ریشه دار بودن تصاویر کهن الگوییشان در ضمیر ناخودآگاه جمعی، هم دلی و هم راهی افزون تری میان بیشینۀ مردم ایجاد میکنند؛ از سویی هم سانی و هم سوییهایی میان شهرسازی و روایت گری اسطوره ها وجود دارد که توجه به آن میتواند موجب تقویت هویت یک شهر و درونیسازی تمایل به به سازی و بازسازی آن گردد.
سه روش ممتاز کردن فضای قدسی شهر از فضای بیرونی که تمدن های کهن به یاری آن تاب آوری شهرهای خود را افزایش میدادند، عبارت بود از: الف ) ساخت حصار نمادین ، ب ) آیین ها و ج ) تطبیق جایگاه های نمادین اساطیری با شهر؛ هنوز هم میتوان از این رویکردها برای افزایش تاب آوری شهرها بهره برد.
طبق این ره یافت ، روایت های اسطوره ای از دو چشم انداز میتواند در حفاظت ، به سازی و بازسازی شهر و در یک کلام تاب آوری آن نقش داشته باشد: ایجاد هم دلی و هم راهی افزون تر میان بیشینۀ مردم به سبب ریشه دار بودن تصاویر کهن الگویی روایت های اسطوره ای در ضمیر ناخودآگاه جمعی؛ هم سانی و هم سویی شهرسازی با روایت گری اساطیر.
تصاویر کهن الگویی اسطوره ها، نمادها و روایت های برآمده از آن ها، از آن جا که ریشه در ضمیر ناخودآگاه جمعی بشر دارند، میتوانند هم دلی و هم راهی افزون تری در مورد چالش های اجتماعی ایجاد کنند؛ به همین روی در مورد مسأله ای چون تاب آوری شهرها که مسأله ای کاملا اجتماعی است ، بهره گیری از ظرفیت روایت ها و نمادهای اساطیری میتواند هم راهی ناخودآگاه بیشینۀ مردم را برانگیزد.