چکیده:
این نوشتار با در نظر گرفتن پیچیدگی های صنعت حمل ونقل دریایی نفت خام از یک سو و محدودیت های سنتی قراردادهای چارتر سفری حمل دریایی نفت خام از دیگر سو، با بررسی فرم‌‌های پرکاربرد حمل سفری نفت خام شرکت های بزرگ نفتی به دنبال پاسخ دادن به این پرسش است که فرم‌‌های رایج استاندارد حمل دریایی نفت خام مورد بررسی، چه تائیری بر تعهدات حقوقی چارترکنندة قرارداد سفری حمل دریایی نفت خام داشته و آزادی عمل و انعطاف قراردادی به نفع آنان، ایجاد کرده‌اند یا خیر؟ بررسی نمونه‌‌های استاندارد رایج قراردادهای چارتر مانند BPVOY4، SHELLVOY6 وExxonMobil VOY2005 بیانگر آن است که تعهدات چارترکنندگان فرم‌‌های قراردادی استاندارد بررسی شده، در پرتو قدرت چانه زنی بالای آنان، به دلایلی ازجمله قیمت بالاتر نفت خام در مقایسه با قیمت سایر کالاها و حتی قیمت نفت‌کش ها و ویژگی راهبردی این کالا در تجارت جهانی از چهارچوب‌‌های سختگیرانة سنتی خود فاصله گرفته و به نفع چارترکنندگان انعطاف پذیرتر شده است.
By considering the complexities of seaborne carriage of crude oil on the one hand and the traditional restrictions of voyage charter parties from the other, this Article tends to study the effects and the number of contractual flexibilities of under-investigation standard forms of agreements on the charterers’ legal obligations in crude oil voyage charters. Investigation of mostly used standard forms of charter party agreements including BPVOY4, SHELLVOY6 and ExxonMobil VOY2005 indicates that charterer obligations in those agreements, in the light of high bargaining power of voyage crude oil charterers due to the reasons such as high price of crude oil in comparison with other cargos and even in comparison with price of tanker itself and the strategic nature of crude oil in contrast with other cargos, has taken distance from its traditional strict framework and has found remarkable flexibilities.
خلاصه ماشینی:
از اواخر قرن نوزدهم و در پي احساس اين نياز که قراردادهاي چارتر بايد به روز و يکسان سازي شوند، قراردادهاي چارتر استاندارد (standard forms of contract) با اهتمام انجمن هاي کشتي راني ، ازجمله شوراي بين المللي دريانوردي بالتيک ((BIMCO)Baltic and International Maritime Conference ) تهيه و تنظيم شد و به صورت گسترده مورد استفاده قرار گرفت (١٤ :٢٠١٦ ,Niki).
Transport Inc)chartere( &ST Shipping [٢٠١٥] (owner)٤١ که به بررسي شرط خاتمة قرارداد در صورت انتخاب مجدد بندر در قرارداد چارتري بر مبناي نمونة استاندارد BPVOY٣ مي پردازد، مقرر مي دارد با توجه به اين که BPVOY٣ سندي است که به دقت تنظيم شده است ، اگر در قرارداد به اين مهم اشاره نشده باشد که با وجود انتخاب مجدد بندر، حق خاتمة قرارداد وجود دارد، مالک حق خاتمة قرارداد در صورت تغيير بندر توسط چارترکننده را ندارد؛ چراکه با در نظر گرفتن معناي عادي و 5 طبيعي کلمات ، قرارداد چارتر نهايت همکاري بين طرفين را اقتضاء مي کند.
قاعدة اوليه در نظام حقوقي عرفي ، حرکت کشتي به سمت بندر بارگيري و تخليه با سرعت معقول است ، اما ازآنجاکه اين قاعده هميشه به نفع يکي از طرفين نيست ٢، در فرم هاي استاندارد ازجمله فرم هاي استاندارد حمل نفت خام ، تعديلاتي انجام و براي طرفين حقوقي شناسايي شده است ؛ براي مثال ، اين حق براي چارترکننده پيش بيني شده است که قادر به صدور دستوراتي به مالک در راستاي تغيير سرعت (افزايش و يا کاهش آن ) باشد(٢٠١٨:٢٣٥ ,William).
(
, 
, 
)
