چکیده:
هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر برنامه درمانی مبتنی بر تعامل والد-کودک (PCIT) بر مشکلات رفتاری کودکان با اختلال طیف اتیسم بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه لیست انتظار بود که بر روی ۲۷ کودک با اختلال طیف اتیسم (3 تا 7 سال) در مراکز توانبخشی شهر تهران انجام شد. آزمودنیها از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه 15 و ۱۲ نفری مداخله ای و لیست انتظار قرار گرفتند. گروه آزمایش بهمدت 13 جلسه 60 دقیقهای بهصورت گروهی، هفتهای دو بار تحت برنامه درمانی تعامل والد کودک قرار گرفت. برای جمعآوری دادههای حاصل از مشکلات رفتاری کودکان با اختلال طیف اتیسم از پرسشنامه علایم مرضی کودکان ویرایش چهارم (CSI_4) بهعنوان پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون اندازه گیری مکرر با رعایت مفروضهها استفاده شد. یافتههای بهدست آمده نشان داد برنامه درمانی تعامل والد کودک به کاهش نشانههای نقص توجه و فزون کنشی نافرمانی مقابله ای، سلوک، اضطراب جدایی منجر شد و در کاهش اضطراب فراگیر، اضطراب اجتماعی، افسردگی عمده، افسردگی مداوم موثر نبود. بنابراین، میتوان گفت که برنامه درمانی تعامل والد کودک باعث کاهش مشکلات رفتاری کودکان با اختلال طیف اتیسم میشود و میتوان از این روش برای کاهش رفتارهای نامطلوب کودکان با اختلال طیف اتیسم استفاده کرد.
The purpose of this study was to investigate the effects of treatment program based on Parent-Child Interaction Therapy (PCIT) on behavioral problems of children with autism spectrum disorder. The research design was quasi experimental conducted with a control group of 27 children with Autism Spectrum Disorder (3 to 7 years) at the rehabilitation centers in Tehran. The participants were selected through convenience sampling and randomly divided into two groups of 15 and 12 people experimental or control group. The experimental group received 13 sessions of 60 minutes of Parent-Child Interaction Therapy as a group, twice a week. To collect data from questionnaire, Behavioral Problems as pre-test and post-test Child Symptom Inventory-4 (CSI-4) were used in two groups. For statistical analysis, repeated measurement was used to comply with the assumptions. The results showed that Parent-Child Interaction Therapy (PCIT) decreases the attention deficit hyperactivity disorder, Oppositional defiant disorder, conduct and separation anxiety and in reducing general anxiety, social anxiety, major depression, and continuous depression was not effective. Therefore, Parent-Child Interaction Therapy (PCIT) reduces the behavioral problems of children with autism spectrum disorder and can be used to reduce the adverse behaviors of children with autism spectrum disorders
خلاصه ماشینی:
تأثير برنامه درماني مبتني بر تعامل والد کودک (PCIT) بر مشکلات رفتاري کودکان با اختلال طيف اتيسم The Effects of Parent-Child Interaction Therapy (PCIT) on Behavioral Problems of Children with Autism Spectrum Disorder فرشته جوادي * Fereshteh Javadi سعيد حسن زاده ** Saeid Hassanzadeh غلامعلي افروز*** Gholam Ali Afrooz سوگند قاسم زاده **** Sogand Ghasemzadeh چکيده Abstract هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير برنامه درماني مبتني بر تعامل والد-کودک The purpose of this study was to investigate the effectsof treatment program based on Parent-Child Interaction (PCIT) بر مشکلات رفتاري کودکان با اختلال طيف اتيسم بود.
روش پژوهش PCIT( on behavioral problems of children)Therapy از نوع نيمه آزمايشي با گروه ليست انتظار بود که بر روي ٢٧ کودک با اختلال with autism spectrum disorder.
Keywords: Autism Spectrum Disorder, Parent-Child Interaction Therapy (PCIT), Behavioral Problems ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1 دريافت : ٩٧/٩/٤ پذيرش : ٩٧/١١/٦ Accepted:26 Jun 2019 Received:25 Nov 2018 * دانشجوي دکتري روان شناسي و آموزش کودکان استثنايي، واحد علوم و تحقيقات ، دانشگاه آزاد اسلامي، تهران ، ايران Fereshteh.
شکل ٢ نشان مي دهد که نمره هاي گروه مداخله و انتظار در پيش آزمون تفاوتي با هم ندارند ولي گروه مداخله به علت درمان تعامل والد کودک مشکلات بيش فعالي نقص توجه کمتري را تجربه مي کند و اين تغيير از نظر آماري معني دار نيست .
شکل ٢ نشان مي دهد که نمره هاي گروه مداخله و انتظار در پيش آزمون تفاوتي با هم ندارند ولي گروه مداخله به علت درمان تعامل والد کودک مشکلات بيش فعالي نقص توجه کمتري را تجربه مي کند و اين تغيير از نظر آماري معني دار نيست .