چکیده:
معماری و اقلیم پیوند تنگاتنگ و تاثیرات متقابلی بر یکدیگر دارند. به منظور تامین آسایش و آرامش
انسان، ابنیه نه تنها باید با ساکنان خود، بلکه باید با موقعیت و بستر اقلیمی و جغرافیایی خود ارتباط
تنگاتنگ داشته باشد. لذا توجه به اقلیم و بوم در طراحی نقش مهمی را ایفا میکند، به نحوی که طراحی
و ساخت و ساز بدون شناخت پس زمینهها و شرایط تاثیرگذار اقلیمی و طبیعی امکانپذیر نبوده و پروژه
را با شکست مواجه مینماید. تجربیات معماری بومی در پهنه جهان و نشانههای آن در معماری ایران
زمین نیز خود گواه تاکیدی بر اندیشهی فرمزایی ملاحظات اقلیمی در معماری است تا عاملی بر
محدودیت آن یا اسارت معمار. معماری بومی با مردم همزاد و با محیط همساز است در این رساله با در
نظر گرفتن شهر رشت به عنوان یکی از شهرهای منطقه معتدل و مرطوب، اصول و ضوابط معماری بومی
سنتی حاکم بر این اقلیم مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است