از روزگار رفته حکایت ادب و هنر

"نخست آنچه در مورد فضای اسطوره‌ای این شعر گفتنی است،این است که برخورد شاعر با شخصیت‌های اسطوره‌ای چون جمشید،کاووس، (به تصویر صفحه مراجعه شود) از روزگار رفته حکایت شعری و یادی از حکیم محمد هیدجی ضیاء الدین ترابی رستم،سهراب و حتی اسکندری،برخوردی است‌ جدید و جذاب. همچنین‌ «مطرب»نیز دیگر مطرب معمولی نیست،شخصیتی‌ است فرازمانی که یا مثل شاعر در کنار این شخصیتهای‌ اسطوره‌ای زندگی می‌کند و یا این شخصیتها هستند که‌ در زمان و زمانه او به سر می‌برند. و غیر از این کلمات قافیه،نظیر:خوشگوار،نار، یار و بهار و غیره،واژگان فارسی دیگری در شعر به‌ کار رفته مثل:نزار،گلشن،مطرب،مرغزار،حمار که در هنگام ترجمه سعی شده به جای آنها واژگان‌ مصطلح امروزی به کار نرود و عین همین واژگان در هنگام ترجمه مورد استفاده قرار گرفته‌اند؛تا به گونه‌ای‌ زبان و ساختار کلی شعر حفظ شده باشد."