"از زمانی که اساس تفکر موسیقایی در ایران از هم پاشید و غریزه‌های سالم نیزتخریب و منهدم شد، شیوه‌های آموزش نیز به دنبال آن رفت و شرایطی را برای هرچه بیشتر نامساعد بودن محیط پدیدآورد.
دومین نوع موسیقی،موسیقی کلاسیک اروپایی(کلاسیک نه به مفهوم مکتبی متعلق به دوره‌ای خاص بلکه در حکم ادات تعریف برای عامه)بود،این نوع موسیقی که از اواخر دوره مشروطیت بین بعضی اقشار مردم و طبقات هنری وارد و رایج شد،هنوز نیز با همان شدت وحدت آموزش و اجرا میشود.
بااین‌حال،شیوۀ آموزش در بین علاقمندان این طبقه(سوای موارد معدود)نیز به نظر نمی‌رسد که با شیوه‌های رایج در 50 سال پیش ایران تفاوت زیادی باشد.
خصوصا این که با توجه به نبود مراکز لازم برای اجرا و عرضۀ این نوع موسیقی و همچنین به خاطر وجود مشکلات دیگر،امکان تمرین بصورت گروه‌نوازی نیز از بین‌رفته و این در شرایطی است که کلیات موسیقی در ایران &%00632MQMG006G% گروه‌نوازی و تمرین در آن اساس پیشرفت هنرجو در موسیقی کلاسیک غربی است."
(
, 
, 
)
