سخن سردبیر (از دست دوستان فریاد...) سرمقاله

"همین حالا هم از عدهء انگشت‌شماری که به داشتن مدرک دکترای موسیقی(؟) در محافل مختلف این کشور شهره هستند و برای حضور در شوراهای‌ گوناگون از صداوسیما گرفته تا جلسه‌های نقد کتاب در شهرستانها، هیچ فرصتی را از دست نمی‌دهند،چه مدرک‌گرفته‌های قدیمی و چه آنها که هنوز دانشجوی سال چندم این مقطع هستند و نهادهای‌ متولی فرهنگ این مملکت جنگ و دعوا بین مدعیان سیاست‌گذاری‌ در موسیقی،بالاست که این یکی مدرک اصل(!)دارد و مال دیگری از نوع«معادل»است،پس آن دیگری(یعنی آقای معادل!)از زمرهء «متخصصان»و«فرهیختگان»نیست!و حق اظهارنظر ندارد. از طرف‌ دیگر،آهنگساز نامداری که فعلا عنوان مشهورترین«پژوهشگر» موسیقی در فرهنگهای اطراف و اکناف ایران را به ایشان الصاق‌ کرده‌اند،در گفت‌وگو با خبرنگاری جوان،به صراحت می‌فرمایند که‌ کار ما گردآوری است نه پژوهش!پژوهش،سیستم،مبنا و روش‌ می‌خواهد،(نقل به مضمون)و از طرف دیگر،هشدار می‌دهند که‌ تا ده سال آینده ماده خام پژوهشی در نواحی ایران یکسره نابود خواهد شد(گویی موضوع پژوهش،تنها منحصر می‌شود به ضبط «فله‌ای»موسیقیهای مناطق مختلف ایران،که دکان چهار نبش نان‌ و نام عده‌ای محقق‌نماو برخی مدیران شریک قافله شده است!)از طرف دیگر،اطلاع می‌دهند هنوز در ردیف بودجه‌های مصوب معاونت‌ پژوهشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی،بودجهء مخصوص پژوهش‌ در موسیقی وجود ندارد و گویا وزیر سابق در کابینهء آقای رفسنجانی، به شدت در مقابل وارد کردن این عنوان ملعون(!)به ردیف بودجه‌ها مخالفت کرده است."