سخن سردبیر (زمانه زرگر و نقاد هوشیاری است) سرمقاله

"اما وقتی از موسیقی سخن می‌گوییم،ناچاریم اضافه کنیم که‌ بررسی سوابق تاریخی این هنر،با همه سابقه تاریخی بسیاری‌ که دارد،از آنجا که ثبت و ضبط درستی نشده است،کار آسانی‌ نیست،درواقع،آنچه از موسیقی خود می‌شنویم،یعنی بی‌واسطه‌ می‌شنویم،ضبطهایی است که حداکثر نود الی صد سال قدمت‌ دارد و این اسناد ضبط شده هم برای بسیاری از کارها کافی‌ نیست،به قول دوست پژوهشگر و همکاران در ماهنامه مقام‌ موسیقایی:«این ضبطها،بیشتر روایت تاریخ تجدد یافته ما در موسیقی هستند تا نشان‌دهنده حضور معنوی تفکر ایرانی در جهان صداها و نظامهای موسیقایی. رابطه حکومت و هنر موسیقی به مدد ابراز نظر مشفقانه رئیس جمهور منتخب مردم ایران،مبنی بر اینکه ارجحیت با موسیقیهای اصیل و ایرانی است،به اعتدال و ثبات رسیده و مهم‌تر از همه اینکه سال ما،با یاد و نام حضرت‌ ختمی مرتبت،حضرت رسول اکرم(ص)آذین شده و فرصتی‌ بزرگ است برای برکت طلبیدن و آفرینش و ماندگار شدن، امروز شرایطی موجود است که موسیقیدانهای ما می‌توانند برای ماندگاری نام خود در تاریخ آینده تلاش کنند،اگر شرایط را درست درک کنند."