چکیده:
در کنار جریان های جدیدی که در نیمهء نخست قرن 20 در عرصه شعر و ادب معاصر رخ نمودند و شعر فارسی را از نظر صورت و سیرت دستخوش تغییرات و تحولات چشم گیری کردند، شعر شعرای سنت ﮔرا نیز هیچ ﮔاه از زایش و پویش باز نایستاد و شعرا و ادبای بسیاری کوشیدند تا این مشعل فروزان برجای مانده از اعصار کهن را دست به دست بگردانند و همـچنان روشن و ﮔرم ننگاه دارند و به آیندﮔان بسـﭙارند. شاعران و مواضیع شعر او به نوعی شاعرانه مطرح شده و در عصر تلاش انسانی که امروز در جهان مطرح است جای شعر غنایی کجاست و تکلیف عشق و غزل و ترانه چیست ؟ برخی چنین تصور می کنند که در میان ﮔرفتاریهایی که بشر با آن رو به روست چنین شعری به نوعی تجمل می ماند و عمر آن به سر آمده ، زیرا آن فراغ خاطر که لازمه چنین اندیشه ها و تخیلات است دیـﮔر یرای آدمی میسر نیست، اما چنین نگرشی متضمن غفلت از دو نکته است : یکی آنکه زندﮔی جنبه های گوناگون دارد و عشق و عاطفه و التذاذ زیبایی نیز یک جنبهء مهم آن است که البته کیفیت آن ممکن است در هر زمان تفاوت کند.
خلاصه ماشینی:
. ساده و صميمى شدن، زبان، نو شدن آن و نزديكى آن به زبان محاوره اﮔر از اشعار كاملاً مقلدانهء برخى از كهن سرايان معاصر كه زبان و بيان شعرى آنها هيچ تازﮔى و طراوتى را به خود نـﭙذيرفته و كاملاً به سبـﮎ و سياق شاعران ﭙيشين باقى مانده است بـﮔذريم ، مى توان ﮔفت كه شعر سنت ﮔراى معاصر از نظر زبانى و واژﮔانى در مجموع و به طور تدريجى سه روند مشخص را در ﭙيش داشته است : 1ــ ساده وصميمى شدن زبان وشيوهء بيان : روند ساده شدن زبان شعر كه در آثار برخى از شعراى ﭙس از عهد مشروطه بويـﮊه ايرج ميرزا آغاز شده بود در اين دوره نيز ادامه يافت و بسيارى از شعرا كم كم به زبان ساده و فصيح و به دور از هر ﮔونه ﭙيـﭼيدﮔى روى آوردند .
(ﭙورنامداريان ،1374) در شعر اين شاعران جز قالب شعر و وزن وقافيه ، همهء عناصر ديـﮔر شعر از انديشه ﮔرفته تا زبان و از تخيل و تصوير ﮔرفته تا احساس و عاطفه دﭼار تغيير وتحول شد ، تا جايى كه مى توان ﮔفت برخى از اين اشعار ، اشعارى نيمايى هستند كه در قالب سنتى سروده شده اند ، آن ﮔونه كه سيمين بهبهانى در غزل زير بدان اشاره دارد : 2ــ ﭙرداختن به موضوعات و مفاهيم متنوعى ﭼون احساسات شخصى ، مفاهيم عرفانى و مذهبى ، مسائل سياسى و اجتماعى ، طنز و فكاهى ، واخوانيه وشكوائيه موضوعات ، مفاهيم و درونمايه هاى موجود در اشعار شاعران سنت ﮔراى معاصر مواردى از اين دست را در بر مى ﮔيرد: اشعارى كه بيانـﮔر عواطف و احساسات شخصى شاعران است ، اشعارى كه صبغهء عرفانى و مذهبى دارد ، اشعارى كه به مفاهيم سياسى و اجتماعى توجه نشان داده است ، اشعارى كه جنبهء طنز و فكاهى دارد ، و سرانجام اشعارى كه حالت اخوانيه وشكوائيه دارد .