چکیده:
هدف از پژوهش حاضر ارائه الگویی برای تحلیل و مدیریت توسعه ورزش کارگری در ایران بود. روش تحقیق از نوع تحقیقات کیفی با رویکود اکتشافی وسیستماتیک انتخاب شد. جامعه آماری شامل دو بخش منابع انسانی (مدبران،اساتید. مریبان،و...) و منابع اطلاعاتی (کتابهاء مقالات, اسناد» رسانههاء و) بود. نمونه گیری به تعداد قابل کفایت بر مبنای رسیدن به اشباع نظری به صورت قضاوتی انجام شد (۱۸ نفر و ۵۳ نسخه). ابزار پژوهش شامل مطالعه اسنادی و مصاحبههای اکتشافی چارچوبدار بود. روایی ابزار براساس اعتبار حقوقی و علمی نمونه آماری، نظر خبرگان و ضریب توافق بین مصححان کدگذار ارزیابی و تایید گردید. جهت تحلیل دادهها از روش کدگذاری چندمرحلهای و رویکرد تحلیل سیستمی استفاده شد. مدل مفهومی شامل شش سطح متوالی بود: سطح زمینه (حامیان اجتماعی و ظرفیتهای محیطی)» سطح ساختار (نهادهای متولی, قابلیت راهبردی اجرایی و تقسیم کار میان بخشی و فرابخشی)» سطح قابلیت (نوآوری و تنوعبخشی, سیستم دانش و فناوری، تامین و مدیریت منابع انسانی» تامین و مدیریت منابع فیزیکی و تامین و مدیریت منابع مالی در ورزش کارگری)، سطح فرایند (رویدادهای ورزشی» نیازسنجی ورزشی» فرهنگسازی ورزش، آموزش همگانی ورزش و خدمات ورزشی به کارگران)» سطح عملکرد (قابلیت ورزشیء دستاورد ورزشی و مشارکت ورزشی کارگران) و سطح پیامد (توسعه پایدار ورزش کارگری). بر اساس مدل مفهومی میتوان گفت که سیستم توسعه ورزش کارگری کشور توسط زنجیرهای از عوامل زمینهایف ساختاری، قابلیتی، فرایندی، عملکردی و پیامدی هدایت میشود و برآیند روابط بین این عوامل، خروجی سیستم و سطج توسعه را تعیین میکند.