چکیده:
شاه عباس اول و جانشینانش به منظور اعمال حاکمیت کامل بر قلمرو آبی و بهره مندی از منافع دریایی نیازمند کشتی جنگی بودند. از ابتدای حکومت صفوی، اروپاییان به کمک کشتی های جنگی سلطه ایران را بر قلمرو آبی با چالش جدی مواجه کردند.در نتیجه در مناسبات دو طرف چالش مهمی چهره بست. به این مفهوم که جهت جبران ضعف نیروی دریایی،دولت صفوی به سیاست درهای باز امید زیادی داشت.در این پژوهش این پرسش مطرح است که از زمان عباس اول طی سیاست درهای باز روابط خارجی، برای رفع کاستی ها در عرصه نیروی دریایی چه تلاش هایی انجام شد و چه نتایجی به همراه داشت؟برای تبین این مباحث از رویکرد توصیفی-تحلیلی استفاده شد.یافته های پژوهش حاکی از آن است که شاه عباس وجانشینانش از سیاست درهای باز با اروپاییان برای تجهیز نیروی دریایی سودی نبردند. آنان حاضر به اعطای امتیازات سیاسی،مذهبی و اقتصادی به انگلیس،هلند و فرانسه وحتی آلمان بودند اما باز در رسیدن به هدف ناکام ماندند و قدرت دولت صفوی از منطقه ای به بین اللملی ارتقا نیافت.پیرامون اخراج پرتقالیها از خلیج فارس در زمان شاه عباس اغراق گویی شده است. در واقع اقدام شاه عباس اول به مثابه تسکین موقتی برای این دولت بود.
Shah Abbas I and his successors needed a warship in order to exercise complete sovereignty over the water territories and enjoy maritime interests. From the beginning of the Safavid government, the Europeans posed a serious challenge to Iran's domination of the waters with the help of warships. As a result, an important challenge occurred in the relations between the two sides. It has been asked in this research that what has been done to overcome the obstacles in the navy during Shah Abbas I's Open Door policy, and what the results were. A descriptive-analytical approach was used to explain these issues. The findings of the study indicate that Shah Abbas and his successors did not benefit from the open door policy with the Europeans to equip the navy. They were willing to grant political, religious and economic privileges to Britain, the Netherlands and France. However, they failed to achieve their goal and the power of the Safavid state, as one of the most important states in the Islamic world, was not upgraded from a regional power to an international one. The expulsion of the Portuguese from the Persian Gulf during the reign of Shah Abbas has been exaggerated. In fact, Shah Abbas I's action was a temporary relief for this government.
(
, 
, 
)
