چکیده:
چکیدهعدالت از اوصافی است که همه چیز در عالم هستی قابلیت اتصاف به آن را دارند. حقیقت و مفهوم عدالت هم در مورد خدا و افعال او، همچنین در مورد نظام هستی و به طور خاص، در مورد انسان و افعال فردی و اجتماعی او مطرح است. عدالت معیار و میزان حقیقت و حقانیت اشیاء و افعال به شمار می‌آید. از جمله اموری که متصف به صفت عدالت می‌شود «اجتماع و جامعه» است، یعنی همان‌گونه که انسان به عنوان یک شخص متصف به صفت عدالت می‌شود و او را «عادل»، می‌نامیم، جامعه و اجتماع نیز قابلیت اتصاف به صفت عدالت را دارد و آن را «جامعۀ عادلانه» و یا «اجتماع و جامعۀ عدالت محور» نام‌گذاری می‌کنیم. آنچه محور این نوشته را تشکیل می‌دهد، تبیین توصیفی-تحلیلی رابطه جامعۀ توحیدی با عدالت اجتماعی در پرتو کلام امام رضا† است. ثمرۀ این پژوهش این است که اساس و مبنای عدالت اجتماعی در نگاه امام رضا† حقیقت توحیدی است و تنها راه برپایی عدالت اجتماعی، شکل‌گیری جامعۀ توحیدی و پیاده کردن احکام و دستورات الهی و پایبند بودن افراد جامعه به آن است.واژگان کلیدی: امام رضا† ؛ توحید؛ حقیقت؛ جامعه؛ عدالت اجتماعی
Justice is one of the characteristics that to which everything in this world can be attributed. The truth and the concept of justice are used about God and His actions, as well as about the system of existence and, in particular, about man and his individual and social actions. Justice is the criterion and measure of the truth and rightfulness of objects and actions. One of the things that can be characterized whit justice is "community and society". That is, just as man, as a person, is characterized by the attribute of justice and we call him "just", so community and society can be characterized with the attribute of justice and we call it "just society" or "society and Justice-oriented". The heart of this writing is a descriptive-analytical explanation of the foundation of monotheistic society and social justice and the relationship between the two in the light of the words of Imam Reza (AS). The result of this research is that the basis of social justice in the view of Imam Reza (AS) is the monotheistic truth and the only way to establish social justice is to establish a monotheistic society and implementation the divine commands and adherence to it.
خلاصه ماشینی:
ثمرۀ این پژوهش این است که اساس و مبنای عدالت اجتماعی در نگاه امام رضا( حقیقت توحیدی است و تنها راه برپایی عدالت اجتماعی، شکل‌گیری جامعۀ توحیدی و پیاده کردن احکام و دستورات الهی و پایبند بودن افراد جامعه به آن است.
علامه طباطبایی می‌گوید: محور تعاملات جامعۀ توحیدی، پیروی از حق است، چرا که هدف اجتماع انسانی تعاون افراد جامعه برای رسیدن به نیازهای مادی و معنوی است، به نحوی که رفع نیازهای مادی‌اش نه فقط مانع رسیدن به کمالات حقیقی‌اش محسوب نمی‌شود، بلکه زمینه رسیدن به لقای الهی را فراهم می‌کند و جامعه، صرفا با پیروی از حق به این مقام والا می‌رسد؛ و چون فطرت عقل بر پیروی از حق بنا شده، قوانین اسلامی بر اساس مراعات جانب عقل وضع شده است (طباطبایی، 1390: 4/101)، بنابراین، غایت‌مند بودن آفرینش انسان مستلزم تحقق جامعۀ توحیدی است و تا چنین جامعه‌ای شکل نگیرد و در مقام نظر و عمل، صبغه و رنگ الهی پیدا نکند، انسان به آن غایت حقیقی که رسیدن به قرب الهی باشد، دست نخواهدیافت.
گرچه امام رضا( عدالتی را که مطرح می‌نماید به‌عنوان شرط لازم برای امامت است، اما می‌توان استفاده کرد عدالتی که باید در فرد یا جامعۀ غیر معصوم پیاده شود نیز باید در مسیر توحید قرار داشته باشد تا بتواند سعادت فرد و جامعه را تأمین کند.
(
, 
, 
)
