چکیده:
استفاده از سلاح شیمیایی و میکروبی پیشینهای طولانی در تاریخ حیات بشر دارد که باانگیزهها و اهداف متفاوتی بکار برده شدهاند. اهمیت توجه به مهار تولید، انبار و استفاده از این سلاحها زمانی گسترش یافت که بشر تجربیات سختی را درگذر زمان کسب کرد. از همین رو، قراردادها و مقاوله نامههای بینالمللی آن را خلاف اصول انسانی و حقوق جنگ دانسته و کشورها را به پرهیز از کاربرد این مواد تشویق میکنند. کاربرد سلاح خاص و اتخاذ شیوههای وخیم آسیبرسانان به نیروهای دشمن ازجمله ممنوعیتهای ابزار جنگی ازنظر حقوق بینالملل هستند که درباره جنگافزارهای شیمیایی و میکروبی نیز مصداق دارد. این مقاله به روش تحلیلی و توصیفی به دنبال پاسخ به این پرسش است که دلایل عدم موفقیت مهار این سلاحها توسط موازین حقوقی چیست؟ در این راستا مقاله با بررسی پیشینه استفاده از اقدامات بیوتررویستی و بررسی قوانین حقوقی به چرایی عدم موفقیت حقوق بینالملل در مهار این سلاحها خواهد پرداخت.
The use of chemical and microbial weapons has long precedents in the history of human life They have been used with different motivations and goals. The importance of paying attention to the control of production, storage and use These weapons were developed when mankind gained hard experiences over time. Therefore, international contracts and agreements are against human principles and rights They call it war and encourage countries to avoid the use of these substances. Weapon use Special and adopting serious methods of harming the enemy forces, including tool bans They are a war in terms of international law, which is also about chemical and microbial weapons has an example This article seeks to answer this question in an analytical and descriptive way What are the reasons for the failure to control these weapons by legal standards? In this regard, the article By examining the background of the use of bioterrorist measures and examining the legal laws as to why not The success of international law in curbing these weapons will pay.
خلاصه ماشینی:
در اين پژوهش که به روش تحليلي و توصيفي گردآوريشده است سؤال اصلي اين است که باوجود حقوق بين الملل و کنوانسيون هاي متعدد براي منع توليد، توسعه و انباشت سلاح هاي کشتارجمعي ، به ويژه سلاح هاي بيولوژيکي و شيميايي موردتحقيق اين مقاله ، علت عدم موفقيت کامل در مرحله اجرا چيست ؟ فرضيه مقاله اين است که عليرغم وجود قواعد حقوقي ولي اين قواعد به سبب عدم هماهنگي جامع براي تصويب و اجرا از سوي دولت ها نتوانسته است به صورت کامل نسبت به مهار توليد، انبار و کاربرد سلاح هاي کشتارجمعي به اجرا درآيد.
تلفات بيشمار و حملات وسيع شيميايي با به کارگيري شيوه هاي نوين کاربرد گازها و مواد سمي مهلک و ناتوان کننده در اين جنگ باعث بروز نگرانيهاي عميقي در سطح جهان شد و متعاقباً منجر به انعقاد يکي از معروف ترين معاهدات بين المللي در خصوص کاربرد سلاح هاي شيميايي يعني «پروتکل ١٩٢٥ ژنو» شد که در آن کاربرد گازهاي خفه کننده ، سمي يا ساير گازها و نيز شيوه هاي جنگ ميکروبي منع شده است .
در سال ١٩٧١ و در راستاي برطرف کردن نواقص پروتکل ١٩٢٥ ژنو، کميته خلع سلاح سازمان ملل (که بعدها به کنفرانس خلع سلاح تبديل شد) متن نهايي کنوانسيون منع توسعه ، توليد و انباشت و کاربرد سلاح هاي بيولوژيک (ميکربي) که به کنوانسيون سلاح هاي بيولوژيک (BWC) معروف است را آماده کرد که به صراحت کشورهاي عضو را متعهد ميسازد مذاکرات خود را تا حصول يک معاهده بين المللي براي منع سلاح هاي شيميايي دنبال کنند و لذا از همان زمان مذاکرات مربوط به تهيه متن کنوانسيون سلاح هاي شيميايي به صورت جدي آغاز شد.