خلاصه ماشینی:
"البته این دو جهان موازی،تفاوتهای اساسی باهم دارند،جهان واقعی جهان مسؤولیت و حقوق متقابل و قابل کنترل است،در حالی که جهان مجازی فاقد مسؤولیت معنادار است و بهطور نسبی کمتر تن به کنترل میدهد.
بوردیا در تمام آثارش به یاری استعارههایی از زبان علمی،و گفتمان انفورماتیک و سایبرنتیک، از دروغگویی و خشونت نابخردانهی رسانههای همگانی انتقاد کرد و نوشت که این رسانهها،تودهها را با مجموعههایی از نشانهها بمباران میکنند و آنان نیز با رضایت کامل این کنش و نتیجهی منطقیاش را، یعنی از میان رفتن توان ذهنی و انرژی آفرینندهی خود را میپذیرند.
مهمترین عاملی که منشأ اقتدار جهان مجازی میشود، فشرده شدن عامل زمان و مکان و به تبع آن،تسهیل در دسترسی به منابع تمدنی است «پنهانکاری»،یعنی تظاهر به نداشتن آنچه که داریم و «وانمودن»،یعنی تظاهر به داشتن چیزی که نداریم.
جهان واقعی جهان مسؤولیت و حقوق متقابل و قابل کنترل است،درحالیکه جهان مجازی فاقد مسؤولیت معنادار است بهطور نسبی کمتر تن به کنترل میدهد حاد واقعیت همانطور که گفته شد،«وانمودن»به این معناست که نشانهها دیگر فقط میان خود مبادله میشوند و عمل میکنند،و ارتباطی به واقعیت ندارند.
امروزه برای ادراک آنچه به واقع از پیش چشمان ما میگذرد، نیازمند تصویرهای تلویزیونی شدهایم؛چرا که تلویزیون قاعدههای تمرکز حسی تازهای ساخته است که فقط از راه وانمودن واقعیت ممکن میشود.
وانموده حقیقی است و مینمایاند که فرهنگ به رشتهای از نشانههای مستقل تقلیل یافته است؛نشانههایی که با مغلوب کردن واقعیت مورد اشاره،دیگر به آن اشاره نتوانند کرد و در عوض فقط مدلهای«حاد واقعی»،یعنی وانمودهها را از راه باز بیانگری تجریدی نشانهها بیان میکنند."