آفرینش سرمایه نمادین از گنجینه‌های نسخ خطی با ایجاد موزه‌های روایت‌مند مقاله

هدف: پژوهش پیش ‌رو به بررسی ظرفیت‌های پنهان و آشکار گنجینه‌های نسخ خطی برای آفرینش سرمایه‌های نمادین تازه، با بهره‌گیری از نسخ، در قالب موزه‌هایی روایت‌مند، از گونه علمی ـ تاریخی می‌پردازد.روش: در پژوهش پیش رو با روش تحلیلی ـ توصیفی و با بهره‌گیری از منابع کتابخانه‌ای، برداشتی اساطیری از معنای واژگانی موزه ارائه می‌شود و ضمن ارائه طرحی نو برای چیدمان و معماری موزه‌ها با بهره‌گیری از الگوهای معابد و آیین‌های اسطوره‌ای، ضرورت‌ ایجاد موزه‌های روایت‌مند متکی بر نسخ خطی تبیین می‌گردد.یافته‌ها: گنجینه‌های نسخ خطی، سرمایه‌هایی نهفته هستند که روایت‌مندساختن آن‌ها در قالب موزه‌های علمی ـ تاریخی می‌تواند به آفرینش سرمایه‌های نمادین تازه برای جامعه بیانجامد. موزه، پیوندگاه میدان آموزش، میدان گردشگری و میدان هنر است که نسخه‌های خطی در این میدان مشترک، با بهره‌گیری از یک روایت ویژه، می‌تواند به سرمایه نمادین مبدل شود.نتیجه‌گیری: تجسم تاریخ تطور علوم و مفاهیم علمی در قالب موزه‌هایی روایت‌مند، افزون بر کارکردهایی چون آموزش، هویت‌بخشی و آفرینش سرمایه‌های نمادین، می‌توانند پیامدهایی شبیه پیامدهای آیین‌های اساطیری برای بازدیدکننده داشته باشند. الگوبرداری از نیایش‌گاه‌ها و آیین‌های اساطیری در اجرای موزه، می‌تواند تصاویر کهن‌الگویی ضمیر ناخودآگاه جمعی بازدیدکننده را برانگیزاند و او را در فضایی شبه اساطیری قرار دهد؛ فضایی شبه اساطیری که بازدیدکننده در آن ضمن بازگشت به دوره‌های تاریخی پیشین، رهایی از زمان خطی و احساس نو شدن بر پایه حضور در زمان قدسی اساطیری را تجربه کند.

Objective: This article examines the hidden and obvious potentials of manuscript treasures to generate new symbolic capital. This research tries to create narrative scientific-historical museums by using manuscripts.Methodology: This article has been implemented by analytical-descriptive method and using library resources. In this research, the word museum is interpreted using mythological knowledge. A new design is introduced for the layout and architecture of museums using the patterns of temples and mythical mirrors. Finally, the need to create narrative museums based on manuscripts is explained.Findings: Manuscript treasures are hidden capital. By narrating them in scientific-historical museums, new symbolic capitals are created for the society. There are three fields of tourism, art and education in the museum. Manuscripts can become symbolic capital with narration in these fields.Conclusion: Manuscripts show the antiquity of civilization and culture. Displaying and creating narratives for these manuscripts will introduce people to their history and identity. This museum transforms cultural capital into symbolic capital and creates development in this way. These museums can be designed like temples. In addition to the field of tourism, museums also have a function in the field of education. In the field of identity, museums are effective and can be useful. Visualizing the history of science and scientific concepts in the form of narrative museums is used in education, identification and the creation of symbolic assets. In addition, such a museum can have consequences similar to the messages of mythical mirrors for the visitor. The imitation of mythical temples and mirrors in the design of the museum can arouse the collective subconscious of the visitor and place him in a space similar to the mythical space. A quasi-mythical atmosphere in which the visitor experiences a return to previous historical periods, liberation from linear time, and a sense of renewal based on the presence of a mythical sacred time. A quasi-mythical atmosphere in which the visitor by experiencing the transition from historical periods, escape from everyday worries and challenges and feel the sense of renewal. Museum of Persian Prose can be established using this approach. Visualizing the history of prose for people by using narration can change their view of prose literature. Establishing a museum in this way can make people interested in prose and affect their lives. Khorasan and especially the old Baihaq, which is known as the capital of Persian prose due to the abundance of influential figures on Persian prose, is the best place to open such a museum.

ir چکيده هدف : پژوهش پيش رو به بررسي ظرفيت هاي پنهان و آشکار گنجينه هاي نسخ خطي براي آفرينش سرمايه هاي نمادين تازه ، با بهره گيري از نسخ ، در قالب موزه هايي روايت مند، از گونه علمي ـ تاريخي مي پردازد. نتيجه گيري : تجسم تاريخ تطور علوم و مفاهيم علمي در قالب موزه هايي روايت مند، افزون بر کارکردهايي چون آموزش ، هويت بخشي و آفرينش سرمايه هاي نمادين ، مي توانند پيامدهايي شبيه پيامدهاي آيين هاي اساطيري براي بازديدکننده داشته باشند. پرسش بنيادين اين پژوهش آن است که چگونه ميتوان گنجينه اي از نسخ را که بينندگان و خواهندگان آن ، صرفا متخصصان علوم مرتبط هستند، در جايگاهي به نمايش درآورد که از يک سو، عامه را به بازديد برانگيزاند و از ديگر سو در ذهن ايشان ، به مثابه سرمايه اي نمادين ، نهادينه گردد؟ آن جايگاه ، چگونه جايگاهي بايد باشد؟ گمانه هايي که براي اين پرسش هاي بنيادين مطرح ميشوند از اين قرار هستند که موزه اي کردن اين نسخ ، با روايتي منسجم ، ميتواند راهبردي صحيح در راستاي آموزش و هويت بخشي به عامه باشد. چنين موزه اي اگر با الگوبرداري از معابد و آيين هاي اساطيري طراحي شود، رغبت و تمايل افزون تري براي حضور عامه در آن وجود خواهد داشت و به واسطه اين حضور و تغيير نگرشي که از قرارگرفتن در اين روايت حاصل ميشود، سرمايه اي نمادين خلق ميشود که ميتواند گرانيگاه و تکيه گاه توسعه باشد. Making the connection between the study of culture and religion: the political economy of power of Pierre Bourdieu.