چکیده:
بررسی های تاریخی نشان می دهد ساکنان نواحی مختلف فلات ایران در عهد باستان با تفکر واندیشه خود توانسته اند به دستاورد های بزرگی برای بهره گیری از منابع مختلف نائل گردند. اهلی کردن دانه های کشاورزی ونیز اهلی کردن دام ودستیابی به غذای مطمئن از جمله تحولات زندگی انسان بعد از مرحله شکار حیوانات وجمع آوری غذا در طبیعت بوده است. در چنین شرایطی رام کردن طبیعت ومقابله با تهیدات پدیده های طبیعی (گرما،سرما، حیوانات وحشی و...) جز با قدرت ابتکار وخلاقیت انسان امکان پذیر نبوده است. بنابراین ، بررسی ومطالعه شیوه های زندگی انسان در عهد باستان ونقش آئین ها واعتقادات آنان در رابطه با صورت های فلکی وهماهنگ ساختن خود با پدیده های کیهانی می تواند راز ورمز های زندگی در گذشته را روشن نماید. فعالیت های کشاورزی ودامپروری به عنوان مهمترین وپایدارترین تلاش های انسان برای ادامه حیات ارتباط تنگاتنگی با گردش سیارات وپدید آمدن فصول ودر نتیجه گاهشماری وتدوین تقویم فعالیت های روزمره زندگی آن ها داشته است. یافته های باستان شناسی نشان می دهد زاگرس غربی به دلیل شرایط اقلیمی ومیزان بارش سالیانه در دوره نوسنگی وهزاره های بعدی موفق به اهلی کردن دانه های کشاورزی که به صورت وحشی در کوهستان زاگرش رویش داشته نموده است.
این اقدام بعد از مرحله جمع آوری غذا موجب انقلاب عظیمی در زندگی انسان شده است. در این مقاله تلاش شده تا بخشی از یافته های علمی در این عرصه ارائه شود. این اقدام می تواند مدخلی برای پژوهش ها وتحقیات بیشتر در این عرصه باشد.
خلاصه ماشینی:
مطالعاتي پيرامون آئين هاي ايرانيان باستان و ارتباط آن با کشاورزي 1 دکترحبيب اله محموديان چکيده بررسي هاي تاريخي نشان مي دهد ساکنان نواحي مختلف فلات ايران در عهـد باسـتان با تفکر وانديشه خود توانسته اند به دسـتاورد هـاي بزرگـي بـراي بهـره گيـري از منـابع مختلف نائل گردند.
آثار تپه هاي دره ي هليلان به نظر باستان شناسان مربوط به «پارينه سنگي ميانه » است که اين دوره حدود ١٠٠ هزار سال پيش آغاز شده است .
همچنين محل هاي باستاني ديگري مربوط به دوره ي پارينه سنگي ميانه (موسترين ) و جديد (زارزين ) در دشت هليلان شامل غار مراو و مرگرگه لان توسط هيأت باستان شناسي دانمارکي به سرپرستي پدر مورتنسن کشف گرديده است .
عصر سنگ در دره ي هليلان در محوطه هاي مورد مطالعه ي عصر پارينه سنگي قديم و مياني در اين ديار، آثار حيات فرهنگي انسان يا به عبارتي انسان ابزارساز از حدود يک صدهزار سال تا دويست هزار سال پيش نظير تبرهاي سنگي، ساطوري، وسايل شکار و موارد مشابه ديگر يافت گرديده است که با پيشرفت شيوه هاي توليد و توزيع محصول و نظام يک جانشيني در ٣- پدر مورتنسن ، مقاله ، بررسي آثار پيش از تاريخ دشت هليلان ١٩٧٤ميلادي، ترجمه دکتر سجاد عليبيگي، ١٣٨٨ 5 مرز ٥٠/٠٠٠ سال پيش ، يعني همان دوراني که با نام انسان »پيته کانتروپ «٤ مشهور است و مقارن با فرهنگ هاي محوطه غارهاي بيستون و دره ي خرم آباد ميباشد، به دست آمده است .