چکیده:
قدمت کشاورزی تقریباً همزمان با حیات آدمی است. بشر از زمانی که دانهها را شناخت و آموخت که با کشت دانه میتواند غذای خویش را تأمین کند و حیات خویش را تضمین کند، به حاشیه رودخانهها و چشمهسارها کوچ کرد و کشاورزی را آغاز نمود. اما الزام اخلاق در کشاورزی ابتدا در ادیان آسمانی مطرح شده است. اما امروزه نگرانیهای فراوانی پیرامون بحرانهای زیست محیطی بهویژه بحرانهای تخریب ناشی از فعالیتهای غیر مسوولانه کشاورزی زندگی بشر را تهدید کرده و حیات کرهی خاکی را به مخاطره انداخته است. اثرات و پیامدهای تخریب محیط زیست توسط فعالیتهای کشاورزی و کشاورزان دامنهی وسیعی از فعالیتهای خاکی، آب و هوایی، حیوانی، گیاهی و حتی غذایی را در بر میگیرد تا آنجا که بسیاری از محققین بر این باورند که ریشهی این تخریبها و نابهنجاریهای زیست محیطی در تنزل اخلاق به ویژه اخلاق زیست محیطی در بهره برداران و تولیدکنندگان است و در کشاورزی به سبب شرایط خاص خود نمیتوان همانند دیگر حرفهها نظارت کامل و دقیق بیرونی داشت بنابراین بهترین ناظر بر اعمال و رفتار کشاورز در امور کشاورزی باطن وجدان و باورهای درونی کشاورزان است. امروزه مشکلات کشاورزی به حدی رسیده است که در بسیاری از کشورهای توسعه یافته، مسائل اخلاقی برتمام مراحل صنعت کشاورزی سایه انداخته است لذا در این مقاله کتابخانه ای به بررسی اهمیت و ضرورت اخلاق در فرایند توسعه کشاورزی پرداخته شده و در پایان با ذکر مصادیقی به اجرای عملی اصول اخلاقی در حین فعالیتهای کشاورزی تأکید شده است.