چکیده:
هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودمهارگری و بازداری هیجانی دانش‌آموزان پسر دارای رفتارهای پرخطر بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون– پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر اردبیل در سال تحصیلی 1401-1400 بودند که به روش نمونه‌گیری هدفمند تعداد 29 نفر از بین آنها انتخاب و در دو گروه آزمایش (14 نفر) و گواه (15 نفر) به‌صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایش هشت جلسۀ 75 دقیقه‌ای به صورت هفته‌ای یک جلسه درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد (هیز و استروساهی، 2010) دریافت کردند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی (IARS، سلیمانی‌نسب و همکاران، 1397)، مقیاس خودمهارگری (SCS، تاجنی و همکاران، 2004) و پرسشنامه استاندارد مهار هیجانی (ECQ، راجرز و نجاریان، 1989) بود. داده‌ها با آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره و نرم‌افزار SPSS 22 تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد با کنترل پیش آزمون بین نمرات پس آزمون در دو گروه آزمایشی و گواه تفاوت معناداری در خودمهارگری و بازداری هیجانی وجود داشت(001/0P). در نتیجه می‌توان گفت که درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر بهبود خودمهارگری و بازداری هیجانی در دانش‌آموزان دارای رفتارهای پرخطر مؤثر است.
The aim of this research was to evaluate the effectiveness of acceptance and commitment therapy on self-control and emotional inhibition in male students with high-risk behaviors. The research method was quasi-experimental with a pretest-posttest design with a control group. The statistical population included all male high school students in Ardabil in the academic year 2020-2021. By purposeful sampling method, 29 eligible individuals were selected and randomly assigned to experimental (n = 14) and control (n = 15) groups. The experimental group received eight 75-minute sessions per week, one session of acceptance and commitment therapy (Hayes and Strosahl, 2010). Data collection tools were the Iranian adolescents' risk-taking scale (IARS, Soleimaninasab et al., 2018), Self-Controlling Scale (SCS, Tangney et al., 2004), and Standard Emotional Control Questionnaire (ECQ, Rogers and Najarian, 1989). Data were analyzed by multivariate analysis of covariance using SPSS22 statistical software. Results showed that with pre-test control, there was a significant difference between self-control and emotional inhibition between post-test scores in the experimental and control groups (P
خلاصه ماشینی:
رويش روان شناسي، سال ١١، شماره ٧، شماره پياپي ٧٦، مهر ١٤٠١ Rooyesh-e-Ravanshenasi Journal(RRJ),11(7), 2022 اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خودمهارگري و بازداري هيجاني دانش آموزان پسر داراي رفتارهاي پرخطر The effectiveness of acceptance and commitment therapy on self-control and emotional inhibition male students with high-risk behaviors * يلدا اسمعيل نژاد(نويسنده مسئول ) Yalda Esmaeilnezhad کارشناسي ارشد روانشناسي باليني، واحد اردبيل ، دانشگاه آزاد اسلامي، M.
چکيده Abstract The aim of this research was to evaluate the هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر effectiveness of acceptance and commitment therapy خودمهارگري و بازداري هيجاني دانش آموزان پسر داراي رفتارهاي پرخطر on self-control and emotional inhibition in male students with high-risk behaviors.
Thompson اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خودمهارگري و بازداري هيجاني دانش آموزان پسر داراي رفتارهاي پرخطر The effectiveness of acceptance and commitment therapy on self-control and emotional inhibition male students with … روش روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود.
Kuder – Richardson 6- Eysenck personality questionnaire 7- Buss-Durkee Hostility inventory اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خودمهارگري و بازداري هيجاني دانش آموزان پسر داراي رفتارهاي پرخطر The effectiveness of acceptance and commitment therapy on self-control and emotional inhibition male students with … جدول ١.
html- اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خودمهارگري و بازداري هيجاني دانش آموزان پسر داراي رفتارهاي پرخطر The effectiveness of acceptance and commitment therapy on self-control and emotional inhibition male students with … شاهي، ه .
(
, 
, 
)
