چکیده:
این مقاله در پی آن است تا ضمن تعریف منابع مشاع و ترسیم منطق شکل‌گیری تراژدی مشاعات، گزارشی از دیدگاه‌های مطرح شده پیرامون مدیریت منابع مشاع طی دو قرن گذشته را ارائه کند. این دیدگاه‌ها و تجربه‌های عملی ذیل سه راهبرد دولت‌گرا، بازارگرا و جلب مشارکت اجتماع محلی دسته‌بندی شده‌اند. با توجه به اینکه نتایج، حاکی از ناکارآمدی اتخاذ راهبرد یکسویه‌نگر در مدیریت مشاعات است، در دهه‌های اخیر بر ضرورت اتخاذ ترکیبی از سه راهبرد دولتی، خصوصی و اجتماع محلی تاکید شده است. بخش پایانی مقاله به تشریح دیدگاه‌های الینور استروم به عنوان برجسته‌ترین روایت از یک راهبرد ترکیبی مبتنی بر حکمرانی چند مرکزی پرداخته است.
Common resources include goods that are not owned by private or government owners and are available for unlimited use by all citizens. Natural resources, as the main part of common resources, will suffer "tragedy of commons" if overused. Considering the importance of these resources and the crisis caused by over-exploitation, this article seeks to define the common resources and describes how the tragedy of the commons occurs. Also, to provide a description of the existing views about the management of common resources during the last two centuries. These views and practical experiences are categorized under three government-oriented, market-oriented and local community participation strategies. Considering that the results indicate the ineffectiveness of adopting a one-sided strategy in the management of commons, in recent decades, has been emphasized the necessity of adopting a combination of three strategies. The final part of the article describes Elinor Ostrom's views as the most prominent approach of a hybrid strategy based on polycentric governance.
(
, 
, 
)
