چکیده:
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش خویشتنداری بر مهارتهای بین فردی و عملکرد تحصیلی دختران نوجوان بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش نیز دانشآموزان دختر مقطع متوسطه منطقه 11 شهر تهران بودند که با روش نمونهگیری در دسترس 60 دانشآموز انتخاب و در دو گروه آزمایش (30 نفر) و گواه (30 نفر) به صورت تصادفی کاربندی شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه مهارت بین فردی ماتسون (1983) و عملکرد تحصیلی فام و تیلور (1999) بود؛ گروه آزمایش 7 جلسه 60 دقیقهای تحت آموزش خویشتنداری قرار گرفتند و گروه گواه در طول این مدت در انتظار آموزش ماندند. دادهها با استفاده از واریانس اندازههای مکرر تحلیل شد. یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش خویشتنداری بر مهارتهای بین فردی (0/001=F=11/92, P) و عملکرد تحصیلی (0/001=F=19/14,P) مؤثر است و این تأثیر در مرحله پیگیری پایدار بود. نتیجهگیری: بر این اساس آموزش خویشتنداری میتواند به عنوان یک روش مداخلهای مفید جهت افزایش مهارتهای بین فردی و عملکرد تحصیلی و در نتیجه کارآمدی بهتر دانشآموزان به کار رود.
Aim: The present study aimed to determine the effectiveness of self-control training in improving interpersonal skills, and educational performance of adolescent girls. Method: The study was quasi-experimental with a pretest-posttest design, a control group, and a two-month follow-up. The statistical population consisted of female high school students in District 11 of Tehran, and 60 students were selected by the convenience sampling method and were randomly assigned into experimental (n=30), and control (n=30) groups. The research tools included Matson's Interpersonal Communication Skills Questionnaire (1983), and the Educational Performance Questionnaire by Fam and Taylor (1999). The experimental group underwent self-control training for seven 60-minute sessions, and the control group waited for training during this period. Data were analyzed using repeated-measures analysis of variance. Results: The results indicated that self-control training was effective in improving interpersonal skills (F=11.92, P=0.001), and educational performance (F=19.14, P=0.001), and the effect was stable in the follow-up phase. Conclusion: Self-control training can be used as a useful intervention method to increase interpersonal skills and educational performance and thus better efficiency in students.
خلاصه ماشینی:
مستقيم ترين روش مداخله در اين زمينه ، مداخله هايي است که منابع مقابله اي اشخاص و تواناييهاي فردي و اجتماعي آن ها را تقويت کند؛ در رابطه با کودکان و نوجوانان ، اين نوع مداخله را مي توان از طريق آموزش مهارت هاي زندگي و در محيط آموزشي حمايت کننده ، يعني مدرسه ، ارائه نمود (موللي، آبکنار و عاشوري، ١٣٩٢).
(2019 عوامل زيادي در افزايش مهارت هاي بين فردي و عملکرد تحصيلي دانش آموزان دختر نوجوان دخالت دارند و چنين برمي آيد که آموزش خويشتن داري به دانش آموزان يکي از عمده ترين آن هاست .
آيا آموزش خويشتن داري بر مهارت هاي بين فردي و عملکرد تحصيلي دختران نوجوان در مرحله پيگيري پايدار است ؟ روش پژوهش روش پژوهش ، نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون -پس آزمون با گروه آزمايش و گروه گواه و پيگيري دو ماهه بود.
نتايج پژوهش نشان داد که آموزش خويشتن داري باعث بهبود مهارت هاي بين فردي در دانش آموزان دختر شده است .
همچنين نتايج نشان داد آموزش خويشتن داري باعث افزايش عملکرد تحصيلي در دانش آموزان دختر شده است .
با توجه به يافته هاي پژوهش حاضر ميتوان نتيجه گرفت که براي افزايش مهارت هاي بين فردي و عملکرد تحصيلي دانش آموزان بايد خويشتن داري را به آنان آموزش داد.
34 (1): 5–10 *** پرسشنامه پيشرفت تحصيلي (به تصویر صفحه رجوع شود) (به تصویر صفحه رجوع شود) (به تصویر صفحه رجوع شود) (به تصویر صفحه رجوع شود) The Effectiveness of Self-Control Training in Improving Interpersonal Skills, and Educational Performance of Adolescent Girls 3 Leila.