چکیده:
هدف: هدف مطالعه حاضر تعیین میزان اثربخشی درمان مثبت گرا بر افسردگی، اضطراب و رضایت جنسی در بیماران زن مبتلا به ناباروری بود. روش پژوهش: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود که 52 نفر از زنان مبتلا به ناباروری دارای اختلال در عملکرد جنسی در بازه زمانی خرداد تا شهریور ماه سال 1400 مراجعه کننده به بخش ناباروری بیمارستان امام حسین (ع) واقع در استان تهران با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و سپس به صورت تصادفی در گروه آزمایش (26 زن) و گروه گواه (26 زن) گمارده شدند. گروه ازمایش درمان مهارتهای مثبتگرا را طی هشت جلسه 90 دقیقهای دریافت و گروه گواه در حالت انتظار قرار داشت. هر دو گروه در سه مرحله به پرسشنامههای استاندارد مسائل جنسی اسنل و فیشرو والترز (1993) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از روش تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر چند متغیری انجام شد. یافتهها: نتایج نشان داد که مداخله درمان مثبت گرا، بر کاهش اضطراب جنسی (76/65=F، 001/0=P) و افسردگی جنسی (36/99=F، 001/0=P) و بهبود رضایت جنسی (73/40=F، 001/0=P) در گروه آزمایش موثر بود و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار بود (05/0 =P). نتیجهگیری: در حوزه درمان با تاکید بر لزوم استفاده از درمانهای روان شناختی جدید و موثر، میتوان از روان درمانی مثبت گرا با توجه به ماهیت و کاردکرد آن برای درمان اختلالهای جنسی و روانشناختی مربوط به ناباروری به طور انفرادی و گروهی استفاده کرد.
Aim: The present study aimed to determine the effectiveness of positive psychotherapy on sexual anxiety, satisfaction, and depression in female infertile patients. Methods: The study was a clinical trial with a pretest-posttest and follow-up design which selected 52 infertile women with sexual dysfunction who visited the infertility ward of Imam Hussein Hospital in Tehran province from June to September 2021 using the purposive sampling method and then randomly assigned them to the experimental group (n=26) and the control group (n=26). The experimental group received positive psychotherapy skills in eight 90-minute sessions, and the control group was on the waiting list. Both groups responded to the standard Sexuality questionnaires by Snell, Fisher, and Walters (1993) in three stages. Data analysis was performed using multivariate repeated-measures analysis of variance (ANOVA). Result: The results indicated that the positive psychotherapy intervention decreased sexual anxiety (F=65.76, P=0.001), sexual depression (F=99.36, P=0.001), and improved sexual satisfaction (F=40.73, P=0.001) in the experimental group, and the impact was stable at the follow-up stage (P=0.05). Conclusion: Positive psychotherapy can be utilized individually and in groups to treat sexual and psychological disorders related to infertility according to its nature and function by emphasizing the need to use new and effective psychological therapies.
خلاصه ماشینی:
براساس نتايج پژوهش ها تجربه استرس زاي ناباروري با طيف گسترده آسيبهاي روان شناختي (افسردگي، اندوه ، اضطراب ، حسادت ، کاهش عزت نفس و اعتماد به نفس ، احساس سوگ و فقدان )، اختلال کارکرد جنسي (بيش از ٦٠ درصد زوج ها از فقدان لذت جنسي و کژکاري نعوظي رنج مي برند که با توجه به داروهاي تجويزي تعجب آور نيست علاوه بر اين مشکلات فيزيکي، زوج هايي که از درمان نااميد شده اند، مقاربت را بي فايده تر از آن مي پندارند که به حاملگي منجرشود، بنابراين رابطه جنسي يک فعاليت وظيفه محور تلقي شده و از جنبه هاي صميميت و لذت گرايي آن چشم پوشي مي شود) و مشکلات زناشويي ارتباط دارد (سايف ، روحايل و عاقيل ، ٢٠٢١).
براساس نتايج پژوهش ها تجربه استرس زاي ناباروري با طيف گسترده آسيبهاي روان شناختي (افسردگي، اندوه ، اضطراب ، حسادت ، کاهش عزت نفس و اعتماد به نفس ، احساس سوگ و فقدان )، اختلال کارکرد جنسي (بيش از ٦٠ درصد زوج ها از فقدان لذت جنسي و کژکاري نعوظي رنج مي برند که با توجه به داروهاي تجويزي تعجب آور نيست علاوه بر اين مشکلات فيزيکي، زوج هايي که از درمان نااميد شده اند، مقاربت ١ را بي فايده تر از آن مي پندارند که به حاملگي منجرشود، بنابراين رابطه جنسي يک فعاليت وظيفه محور تلقي شده و از جنبه هاي صميميت و لذت گرايي آن چشم پوشي مي شود) و مشکلات زناشويي ارتباط دارد.