چکیده:
هدف: هدف این پژوهش تعیین تأثیر مداخله مصاحبه انگیزشی مبتنی بر خودکارآمدی بر افزایش متابعت درمانی زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش پژوهش: مطالعهی حاضر یک مطالعه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود که جامعه آماری آن زنان و مردان مبتلا به دیابت نوع دو عضو تحقیقات دیابت شهر تهران در سال 1397 بودند که به شیوه نمونهگیری تصادفی 30 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو که شرایط شرکت در مطالعه را داشتند انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 بیمار) و گواه (15 بیمار) به صورت تصادفی کاربندی شدند. دادهها با استفاده از پرسشنامه تبعیت از درمان دارویی موریسکی و همکاران (۲۰۰۸) و پرسشنامه جمعیت شناختی با روش مصاحبه و گرفتن نمونه خون جمعآوری شد. هر عضو گروه مداخله پنج جلسه 45-30 دقیقه تحت مصاحبه انگیزشی قرار گرفت. دادهها با استفاده از واریانس اندازههای مکرر تحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد مصاحبه انگیزشی مبتنی بر خودکارآمدی بر بهبود متابعت درمانی افراد موثر است (30/15=F، 001/0=P)؛ همچنین نتایج آزمون تعقیبی و مقایسه میانگین نمره متابعت درمانی در مراحل مختلف در گروه مصاحبه انگیزشی مبتنی بر خودکارآمدی نشان داد که اختلاف معناداری بین نمره مرحله پیش آزمون با نمره مراحل پس آزمون، پیگیری اول و پیگیری دوم وجود دارد. نتیجهگیری: مداخلهی مصاحبه انگیزشی مبتنی بر خودکارآمدی در 5 جلسه بر متابعت درمانی در مبتلایان به دیابت نوع دو تأثیر مثبت را نشان داد. لذا پیشنهاد میشود این مداخله در زمان و جلسات بیشتری انجام شود.
Aim: The purpose of this study was to determine the effectiveness of self-efficacy-based motivational interview intervention on increasing medication adherence in women with type 2 diabetes. Method: The current study is a quasi-experimental study with a pre-test, post-test, and follow-up design and a available sampling method, which was conducted on 30 type-2 diabetes patients, members of the Tehran Diabetes Research Institute, who were eligible to participate in the study in 2017. The data were collected using the eight-item Morisky Medication Adherence Scale (2008) and the demographic questionnaire by interviewing and taking blood samples. Each member of the intervention group underwent five 30-to-45-minute sessions of motivational self-efficacy-based interviews based on self-efficacy. Data were analyzed using a variance of repeated measures. Results: The findings showed that self-efficacy-based motivational interview significantly reduced medication adherence (F=23.73, Sig=0.000) of patients with type 2 diabetes, and this effect was in the stable follow-up phase. Conclusion: The motivational self-efficacy-based interview intervention in five sessions positively affected medication adherence in type 2 diabetes patients. Therefore, it is suggested that this intervention be done in more time and sessions.
خلاصه ماشینی:
بررسی اثربخشی مداخله مصاحبه انگیزشی مبتنی بر خودکارآمدی بر افزایش متابعت درمانی زنان مبتلا به دیابت نوع دو ناصر جعفرزاده دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی ، واحد قم ، دانشگاه آزاد اسلامی ، قم ، ایران .
com چکیده هدف: هدف این پژوهش تعیین تأثیر مداخله مصاحبه انگیزشی مبتنی بر خودکارآمدی برافزایش متابعت درمانی زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود.
روش پژوهش: مطالعهی حاضر یکمطالعه تجربی نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و مرحله پیگیری و با روشنمونهگیری تصادفی بوده که بر روی 03 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو عضو تحقیقاتدیابت شهر تهران که شرایط شرکت در مطالعه را داشتند در سال 7031 اجرا شد.
یافتهها: یافتهها نشان داد3/333 ،F=۸0/ که مصاحبه انگیزشی مبتنی بر خودکارآمدی میزان متابعت درمانی ) 10بیماران مبتلا به دیابت نوع دو را به طور معنیداری کاهش داده و این تاثیر در مرحله )=Sigپیگیری پایدار گزارش شد.
فرضیه اصلی مطالعه حاضر این است که مداخله مصاحبه انگیزشی مبتنی بر خودکارآمدی بر افزایش متابعت درمانی زنان مبتلا به دیابت نوع دو.
بحث و نتیجه گیری هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله مصاحبه انگیزشی مبتنی بر خودکارآمدی بر افزایش متابعت درمانی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود.
Monirpour 3 Abstract Aim: The purpose of this study was to determine the effectiveness of self-efficacy-based motivational interview intervention on increasing medication adherence in women with type 2 diabetes.
Conclusion: The motivational self-efficacy- based interview intervention in five sessions positively affected medication adherence in type 2 diabetes patients.