چکیده:
چندی است، در بین جامعه علمی حوزوی و دانشگاهی بحث از لزوم تغییر لباس روحانیت یا لزوم محافظت بر
آن مطرح م یگردد. هر کدام از طرفین نزاع، ادله ای را در این باره اقامه م ی کنند. قائلان به لزوم از بین رفتن تمایز
بین لباس نوع مردم و روحانیت، بیان می کنند که تفاوت موجود، مانع تبلیغ احکام، از مصادیق لباس شهرت و
مخالف آموزه های دینی است. به نظر با تحلیل آیات و روایاتی که برای اثبات لزوم از بین رفتن تمایز میان لباس
نوع مردم و لباس روحانیون به آنها تمسک شده است، نه تنها به چنین چیزی نمی رسیم بلکه م یتوان گفت اولا
پوشیدن این نوع لباس ها استحباب ذاتی دارد؛ ثانیا در زمان ظهور ولی امرعجل الله تعالی فرجه این نوع پوشش عمومی
خواهد شد که خود بیانگر ارزش تمدنی این نوع پوشش است و ثالثا تنها در جایی که پوشیدن این لباس مستلزم
با اهانت و هتک مومن یا خود لباس باشد، پوشیدن آن جایز نیست که قطعا چنین چیزی به معنای لزوم تغییر کلی
در لباس روحانیت نمیباشد.
خلاصه ماشینی:
متن روایت به این صورت است: عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْخَزَّازِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ قَالَ: حَضَرْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام وَ قَالَ لَهُ رَجُلٌ أَصْلَحَكَ اللَّهُ ذَكَرْتَ أَنَّ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ علیه السلام كَانَ يَلْبَسُ الْخَشِنَ يَلْبَسُ الْقَمِيصَ بِأَرْبَعَةِ دَرَاهِمَ وَ مَا أَشْبَهَ ذَلِكَ وَ نَرَى عَلَيْكَ اللِّبَاسَ الْجَدِيدَ فَقَالَ لَهُ إِنَّ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ علیه السلام كَانَ يَلْبَسُ ذَلِكَ فِي زَمَانٍ لَا يُنْكَرُ عَلَيْهِ وَ لَوْ لَبِسَ مِثْلَ ذَلِكَ الْيَوْمَ شُهِرَ بِهِ فَخَيْرُ لِبَاسِ كُلِّ زَمَانٍ لِبَاسُ أَهْلِهِ غَيْرَ أَنَّ قَائِمَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ علیهم السلام إِذَا قَامَ لَبِسَ ثِيَابَ عَلِيٍّ علیه السلام وَ سَارَ بِسِيرَةِ عَلِيٍّ علیه السلام 1 (کلینی, 1407 ق) بررسی سندی عبارت عدة من اصحابنا در کافی شریف علی رغم نظر ابتدایی که دال بر ضعف سند باشد، بر این امر دلالت نمی کند، زیرا مرحوم علامه حلی در کتاب خلاصة الاقوال از مرحوم کلینی نقل میکنند که مراد از ((عدة من اصحابنا)) که از احمد بن محمد برقی روایت نقل کرده اند، عبارتاند از: أبو الحسن عليّ بن إبراهيم بن هاشم القمی، محمّد بن عبد اللّه بن أذينة، أحمد بن عبد اللّه بن أميّة و عليّ بن الحسين السعدآبادی که جناب علی بن ابراهیم و علی بن الحسین از ثقات هستند، پس طریق تصحیح میشود (حلی, 1417 ق).