چکیده:
رشته‌های تحصیلی با عنوان هنر اسلامی در دانشگاههای ایران، پس از انقلاب اسلامی ایجاد شد. لذا تلاش پیرامون درک هنر اسلامی و اختصاص واحدهای درسی در مقاطع مختلف تحصیلی، سالهاست مورد توجه، نقد و تحلیل قرار گرفته است. هدف این پژوهش، ارائة روندی به‌روزتر برای گسترش آموزش هنر اسلامی در فضاهای دانشگاهی و هنری کشور است، با این پرسش که دروس رشته هنر اسلامی، حول کدام موضوعات است و برای توسعة آن چه رویکردی فراگیرتر است؟ روش تحقیق توصیفی-تحلیلی با رویکرد کیفی‌نگر است. از یافته‌های این پژوهش، درک تعاریف دوگانة هنر اسلامی (تاریخی و تاریخی-مفهومی) است که سرفصل‌های درسی آن، بیشتر حول نگرش تاریخی و احیای هنرهای سنتی می‌چرخد. نتیجه اینکه بر اساس تعاریف مضمونی، نباید هنر اسلامی، صرفاً تغییر نامی برای هنرهای سنتی باشد، بلکه گروههای آموزشیِ هنر اسلامی، در کنار هنرهای سنتی، باید بتوانند هنرهای مدرن امروزی را پوشش دهند و ظرفیتی فراتر از هنرهای سنتی بیابند.
AbstractCourses entitled Islamic Art were created in Iranian universities after the Islamic Revolution. Therefore, the effort to understand Islamic art and allocate courses in different educational levels has been considered, criticized and analyzed for many years. The purpose of this study is to present a more up-to-date process for the development of Islamic art education in the academic and artistic spaces of the country, with the question of what topics are the courses of Islamic art and what is the most comprehensive approach to its development? The research method is descriptive-analytical with a qualitative approach. One of the findings of this study is to understand the dual definitions of Islamic art (historical and historical-conceptual) that its topics focus more on the historical perspective and the revival of traditional arts. The conclusion is that according to thematic definitions, Islamic art should not be merely a renaming of traditional arts, but Islamic art education groups, along with traditional arts, should be able to cover modern art today and find a capacity beyond traditional arts.
(
, 
, 
)
