چکیده:
سیر کنونی افزایش نابرابری محیط‌زیستی، روند تخریب آن و فرهنگ مشوق مصرف بیشتر، لزوم تغییر در نگرش را طرح می-کند. لازمۀ این تغییر ظهور جامعه‌ای است که داستان‌های گفتمانی خود را تحلیل کرده است، می‌شناسد و در پی تغییر آنهاست. پناه بردن به داستان‌های گفتمانی موردنظر کتاب‌های مقدس از جمله قرآن کریم زمینۀ تغییر نگرش را فراهم می-کند. پرسش اساسی این تحقیق پرسش از داستان محوریت انسان در طبیعت است؛ رابطۀ انسان با طبیعت و هر دو آنها با خداوند در قرآن کریم چگونه است و این روابط چگونه در زبان قرآن نمود یافته‌اند؟ عنوان "داستان" در اینجا از نوع داستان-های معمول رمان‌ها و حکایات نیستند، بلکه ساختارهای شناختی در پس گفتمان‌هاست. فرض اولیۀ این پژوهش این است که عدم‌توجه به معنویت در ارتباط میان انسان و محیط‌زیست ریشۀ بسیاری از ویرانی‌ها و تباهی‌هاست. روش تحلیل زبانی نیز سازوکار موردنظر زبان‌شناسی زیست‌محیطی است. نتایج تحلیل نشان می‌دهد که در متن قرآن کریم جهان بینی توحیدی حاکم است که بر اساس آن انسان به عنوان امانت دار در طبیعت شناخته شده حق دخل و تصرف بی‌قید و شرط در اجزای آن را ندارد. بر اساس سازو کار‌های زبان شناختی، معین گردید که همه عناصر طبیعت واجد ارزش ذاتی و اخلاقی هستند. نوآوری تحقیق حاضر در این است که با اتخاذ رویکرد زبانی خاص و با تحلیل گفتمان به این نتیجه دست یافته‌است.
The current trend of increasing environmental inequality, the process of its degradation and the culture of encouraging more consumption suggest the need for a change in attitude. The need for this change is the emergence of a society that has analyzed, recognized, and sought to change its discourse stories. Taking refuge in the discourse stories of the holy books, including the Holy Qur'an, provides the ground for a change of attitude. The main question of this research is the question of the story of human orientation and domination in nature; What is man's relationship with nature and both of them with God in the Holy Qur'an and how are these relations manifested in the language of the Qur'an? The term "story" here is not of the usual type of novels and anecdotes, but the cognitive structures behind the discourses. The basic premise of this study is that the lack of attention to spirituality in the relationship between humans and the environment is the root of many destructions and destructions. The method of linguistic analysis is also the mechanism of ecological linguistics (Ecolinguistics). The results of the analysis show that in Quran, a monotheistic worldview prevails, according to which man, as a trustee known in nature, does not have the right to unconditionally enter and possess its components. And the elements of nature have intrinsic and moral value. The innovation of the present research is that We have reached this conclusion by adopting a specific linguistic approach and by analyzing discourse.
(
, 
, 
)
