چکیده:
تاریخ، علم مطالعه و بررسی عملکرد پیشینیان است، اما در گذشته محدود و محصور نیست. هدف اصلی این علم، یافتن راهکارهایی برای ترسیم افقهای آینده زندگی انسانهاست. رویدادهای تاریخی مانند ابزار و مصالحی میباشند که شناخت و نقد و بررسی آنها علاوه بر حفظ و تداوم میراث گذشتگان، باعث تحکیم هویت فردی، اجتماعی و ملی خواهد شد. به نظر میرسد بسیاری از معضلات کنونی جوامع، ریشه در گذشته دارد و کنکاش و جستجو و استخراج راهکارهای مفید دولتمردان گذشته، میتواند راهنمای عمل در جهان امروز باشد. نوشته حاضر، بخشی از تجارب زیسته آموزش درس تاریخ در مدارس میباشد و با توجه به محتوای کتابهای درسی، فعالیتهای آموزشی و روشهایی که در تعمیق فرایند یاددهی و یادگیری نتایج مثبت داشتهاند، جمعآوری شده و با دقت و نکتهسنجی در کلاسها و پایههای مختلف درسی، اجرا و به صورت گزارشات روزانه یادداشت گردیده که بخشی از آن به شکل مقاله ارائه شده است.
History is the science of studying and investigating the performance of the ancestors, but is not limited to the past. The main purpose of this science is to find solutions for drawing the future horizons of the human life. Historical events are like tools and materials whose recognition and critique will strengthen individual, social, and national identities in addition to preservation and continuity of the heritage of the ancestors. Many of today's societal problems appear to be rooted in the past, and exploring and seeking out the useful solutions applied by the past statesmen can be an instruction guide in today's world. The present article is part of the life experiences of teaching history in schools and it has been attempted to collect, with regard to the content of the textbooks, educational activities and methods that have had positive effects on deepening the teaching and learning process; and to perform them in various classrooms and grades, accurately and precisely; and to record daily reports; some of which have been prepared as an article.
خلاصه ماشینی:
نوشته حاضر، بخشي از تجارب زيسته آموزش درس تاريخ در مدارس ميباشد و با توجه به محتواي کتاب هاي درسي، فعاليت هاي آموزشي و روش - هايي که در تعميق فرايند ياددهي و يادگيري نتايج مثبت داشته اند، جمع آوري شده و با دقت و نکته سنجي در کلاس ها و پايه هاي مختلف درسي، اجرا و به صورت گزارشات روزانه يادداشت گرديده که بخشي از آن به شکل مقاله ارائه شده است .
همچنين در صفحه ١٤٢ درس تاريخ ١ پايه دهم (درس ١٥)، ميخوانيم که در عصر خسروانوشيروان ، جنبش علمي قابل توجهي پديد آمد زيرا پادشاهان ساساني اهل علم و دانش بودند و به ايجاد مراکز علمي اقدام ميکردند و دانشگاه بين المللي گنديشاپور در زمان خسروانوشيروان ، محل حضور دانشمندان و فلاسفه جهان باستان بود که بدون توجه به تفاوت هاي قومي و ديني، در فعاليت هاي علمي با يکديگر مشارکت و همکاري داشتند؛ و يا استقبال و پذيرايي خسروانوشيروان از فلاسفه رانده شده از مراکز علمي روم و بکارگيري آنها در مراکز علمي ايران و حمايت هاي مادي و معنوي از نخبگان عصر، ميتواند کنجکاوي در ذهن دانش آموزان فراهم نمايد که بنا به چه دلايلي در دوره حکومت خسروانوشيروان ، ما شاهد جذب نخبگان ملل گوناگون در مراکز علمي خود هستيم ولي در عصر کنوني، با مشکل فرار مغزها و نخبگان مواجه ميباشيم و چه راهکارهاي عملي ميتواند براي حل اين مسئله مفيد باشد؟ دبير تاريخ بايد مجهز به دانش روز باشد و در کنار تدريس ، به تحقيق و پژوهش هم بپردازد و سؤالات دانش آموزان را به سوي مطالعات بيشتر يا پروژه هاي تحقيقاتي هدايت نمايد.