چکیده:
موضوع این مقاله بررسی چگونگی تعامل بین مشارکت سیاسی و امنیت ملی در دولت اصلاحات است. بنابراین سئوال اصلی که در اینجا مطرح می شود این است که مشارکت سیاسی چگونه به تامین امنیت ملی در این دوره منجر شده است؟ فرضیه اصلی مقاله این است که مشارکت خود جوش و آگاهانه مردم در دوره اصلاحات به دلیل حضور اکثر گروه های اجتماعی با سلایق و دیدگاه های متنوع در انتخابات شورا ها، مجلس و ریاست جمهوری و باور به تاثیر آرای خود در انتخاب کارگزاران نقش بسیار مهمی در همبستگی ملی و در نتیجه افزایش امنیت ملی ایران داشته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که در دوران حاکمیت اصلاحات در جمهوری اسلامی ایران، با دردر نظر گرفتن افزایش پاسخگویی دولت، بالارفتن میزان مشارکت مردمی در انتخابات های گوناگون و گسترش خصوصی سازی و همچین در پیش گرفتن سیاست تنش زدایی در سیاست خارجی، همبستگی ملی بالا رفته و در نتیجه می توان گفتن احساس امنیت در بعد ملی نیز حاصل شد. روش تحقیق در این مقاله، کیفی از نوع توصیفی-تحلیلی است و داده ها به شیوه کتابخانه ای و از طریق فیش برداری گردآوری شده است
The subject of this article is to examine how political participation and national security interact in the reform government. So the main question here is how political participation has led to national security in this period? The main hypothesis of the article is that the spontaneous and conscious participation of the people in the reform period due to the presence of most social groups with diverse tastes and views in council, parliamentary and presidential elections and belief in the influence of their votes in choosing agents plays a very important role. There has been national solidarity and, as a result, increased national security in Iran. The results show that during the reform regime in the Islamic Republic of Iran, considering the increase in government accountability, increasing public participation in various elections and the expansion of privatization, as well as pursuing a policy of de-escalation in foreign policy, high national solidarity and as a result, we can say that a sense of security was achieved in the national dimension. The research method in this article is descriptive-analytical qualitative and the data is collected in a library method by taking files
خلاصه ماشینی:
بنابراين سئوال اصلي که در اينجا مطرح مي شود اين است که مشارکت سياسي چگونه به تامين امنيت ملي در اين دوره منجر شده است ؟ فرضيه اصلي مقاله اين است که مشارکت خود جوش و آگاهانه مردم در دوره اصلاحات به دليل حضور اکثر گروه هاي اجتماعي با سلايق و ديدگاه هاي متنوع در انتخابات شورا ها، مجلس و رياست جمهوري و باور به تاثير آراي خود در انتخاب کارگزاران نقش بسيار مهمي در همبستگي ملي و در نتيجه افزايش امنيت ملي ايران داشته است .
لذا امنيت ملي جامعه ايران ( از خرداد ١٣٧٦ تا ١٣٨٤ ) و چگونگي رابطه آن با مشارکت هاي سياسي مورد بررسي قرار مي گيرد و تلاش گرديده تا با استفاده از ديدگاه انديشمندان و پژوهشگران علوم سياسي به پيامد ناشي از مشارکت سياسي فعالانه مردم به ويژه در جوامع پيشرفته و توسعه يافته که منجر به امنيت پايدار گرديده دست يافته و در ضمن مشارکت هاي سياسي در جوامع در حال گذار، هرچند به لحاظ شرايط خاص اجتماعي جوامع در حال توسعه ، با چالش هايي رو به رو هستند، اما با پذيرش هزينه هاي احتمالي که خاص اين گونه جوامع هستند و نيز برد باري و برنامه ريزي هاي مناسب و تمرين گام به گام دموکراسي و تلاش براي فراهم نمودن جامعه مدني با ايجاد فرهنگ نقد پذيري فرمانروايان و گسترش فرهنگ نظارت همگاني بر عملکرد کارگزاران مي توان ره آورد کشتي توسعه و پيشرفت مبتني بر مشارکت سياسي و آگاهانه مردم از درياي خروشان دوران گذار با موفقيت به ساحل امن رساند و از موهبت هاي آن بهره شايان برد.