چکیده:
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر راهبردهای شناختی تنظیم هیجانی وخودکارآمدی عمومی مادران دارای کودکان فلج مغزی انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون و گروه گواه بود که از جامعه مادران دارای کودک فلج مغزی در استان خراسان شمالی تعداد 28 مادر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. در ابتدا پیش‌آزمون با پرسشنامه‌های نظم‌جویی شناختی هیجان گارنفسکی، کرایج و اسپینهاون (2009) و خودکارآمدی عمومی شوارتز (1981) انجام و گروه آزمایش تحت درمان شناختی - رفتاری قرار گرفتند. گروه گواه فاقد مداخله بودند پس از این مرحله و بعد از اجرای یک پس‌آزمون، داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس چندمتغیره (مانوا) مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌ها حاکی از افزایش میانگین گروه آزمایش در متغیر خودکارآمدی و تمامی راهبردهای مثبت شناختی تنظیم هیجان بوده و از طرفی افزایش نمره خودکارآمدی عمومی و راهبرد تنظیم هیجان مثبت و کاهش نمره راهبرد تنظیم هیجان منفی مادران را در پی داشت. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که برنامه درمانی شناختی-رفتاری باعث بهبود کیفیت راهبردهای شناختی تنظیم هیجانی و افزایش خودکارآمدی شده و این امر می‌تواند با آگاهی‌دادن و کمک به بازسازی شناختی، کنترل هیجانات مثبت را جایگزین هیجانات منفی کرده و سبب کاهش آسیب روانی مادران شود.
Objective: The present study was conducted with the purpose of investigating the effectiveness of cognitive-behavioral therapy in cognitive strategies of emotional regulation and general self-efficacy of mothers with children with cerebral palsy. Method: It was a quasi-experimental study with pretest-posttest and control group design from the population of mothers with children with cerebral palsy in North Khorasan province,that 28 mothers were selected by available sampling and placed in two experimental and control groups. In the pretest, Garnfsky, Craig and Spinhaven (2009) and Schwartz (1981) general self-efficacy questionnaires were used. In the next stage, cognitive-behavioral therapy was performed on the experimental group. The control group did not received any intervention. After this step and after performing a post-test, the data were analyzed using multivariate analysis of covariance (MANOVA). Findings: The findings showed an increase in the mean of the experimental group in the self-efficacy variable and all positive cognitive strategies for emotion regulation.On the other hand, increasing the general self-efficacy score and positive emotion regulation strategy and decreasing the score of mothers' negative emotion regulation strategy. Conclusion: According to the findings of the present study we can replace negative emotions with positive ones by informing and helping cognitive reconstruction and reduce mothers' psychological harm.
(
, 
, 
)
