چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر مداخله فعال‌سازی رفتاری مبتنی بر ارزش‌ها بر رشد پس از سانحه و امید به زندگی مادران دارای کودک مبتلا به سرطان انجام شد. این پژوهش کاربردی و نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مادران 20 تا 45 ساله دارای کودک مبتلا به سرطان بستری در بیمارستان امام خمینی (ره) تهران در نیمه دوم سال 1399 بودند. از این میان 30 نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند و داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. در گروه آزمایش بصورت مجازی 12 جلسه 30 دقیقه‌ای مداخله فعال‌سازی رفتاری مبتنی بر ارزش‌ها بر اساس الگوی ارائه شده توسط نیکپور و شمسائی (1398) انجام شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه رشد پس از سانحه تدسچی و کالهون (1996) و امید به زندگی اشنایدر (1991) بود. فرضیه‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک‌متغیره و چند متغیره، توسط نرم افزار SPSS نسخه 18مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد مداخله فعال‌سازی رفتاری مبتنی بر ارزش‌ها از طریق شناسایی و اولویت بندی ارزش‌ها و عمل بر طبق آنها و با بهره‌گیری از تکنیک هایی مانند قناعت، وقفه و واگذاری، بر رشد پس از سانحه و امید به زندگی مادران دارای کودکان مبتلا به سرطان تاثیر معنادار دارد. بر این اساس استفاده از این الگو به عنوان برنامه حمایتی در مراکز درمانی بیماران مبتلا به سرطان پیشنهاد می‌شود.
The purpose of this study was to evaluate the effectiveness of value-based behavioral activation on posttraumatic growth and hope in mothers of children suffering cancer. The method of this research was descriptive and quasi-experimental. The statistical population of the study includes all mothers aged 20 to 45 years who have a child with cancer in the neonatal age range up to 14 years and in the second half of 1399 were treated at Imam Khomeini hospital in Tehran. The research sample consisted of 30 people who were selected by available sampling method and randomly assigned to experimental and control groups. In the experimental group, 12 sessions 30-minute VBA were performed virtually in Nikpour and Shamsaee (2019). Tedeschi and Calhoun (1996) and Schneider (1991) post-traumatic growth questionnaires were administered. Hypotheses were analyzed using ANCOVA and MANCOVA. The results showed that the value-based behavioral activation intervention by identifying and prioritizing values and acting according to them and using techniques such as contentment, interruption and surrender, had an impact on post-traumatic growth and hope of mothers with children with cancer. Therefore, the use of this model as a support program in medical centers for cancer patients is recommended.
(
, 
, 
)
