چکیده:
هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه علی پیوند دانش‌آموز با مدرسه و یادگیری مشارکتی در دوره همه گیری کرونا با میانجی‌گری روابط معلم-دانش‌آموز بود. این پژوهش از لحاظ هدف جزء پژوهش‌های بنیادین و از لحاظ روش از نوع همبستگی است. جامعۀ پژوهش را کلیه دانش‌آموزان متوسطه دوم شهر رشت در سال 1400-1401 تشکیل دادند که از بین آنها به صورت در دسترس 524 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه پیوند با مدرسه (SBQ) رضایی‌شریف و همکاران (1393)، پرسشنامه یادگیری مشارکتی (CLQ) چو و باولی (2007) و پرسشنامه ارتباط با معلم و دانش آموز- فرم تجدیدنظر شده (IT-SR) مورری و زوواک (2011) بود. داده‌ها با استفاده از روش معادلات ساختاری مورد تحلیل قرارگرفت. نتایج مدل‌یابی معادلات ساختاری نشان داد که پیوند بین دانش‌آموز و مدرسه نقش مستقیم معناداری بر یادگیری مشارکتی دانش‌آموزان دارد (01/0>p). همچنین پیوند بین دانش‌آموز و مدرسه به طور غیر مستقیم و از طریق ارتباط معلم-دانش‌آموز اثر معناداری بر یادگیری مشارکتی دارد (01/0>p). در نهایت، نتایج مربوط به شاخص‌های برازندگی مدل نشان داد که مدل پیشنهادی اصلاح شده از برازش مطلوب برخوردار است. در نتیجه پیوند دانش‌آموز و مدرسه نقشی کلیدی در تحقق یادگیری مشارکتی در دوره کرونا و آموزش مجازی داشته و بهبود روابط معلم و دانش آموز می‌تواند این رابطه را میانجی گری کند.
The aim of the present study was to investigate the causal relationship between students' relationship with school and participation in the epidemic period with the teacher-student mediation relationship. This research is fundamental in terms of purpose and correlational in terms of method. The research population consisted of all secondary school students in Rasht in 1401-1400, from which 524 people were selected as a sample. The instruments of this research include School Transplant Questionnaire (SBQ) by Rezaei Sharif et al. (2014), Participatory Questionnaire (CLQ) by Chow and Bowley (2007), and Teacher-Student Relationship Questionnaire (IT-SR) by Murray and Zwak (2011) Was. Data were analyzed using the structural equation method. The results of structural equation modeling showed that the relationship between student and school has a significant direct role in student participation (p
خلاصه ماشینی:
نقش واسطه اي ارتباط معلم -دانش آموز در رابطه پيوند دانش آموز-مدرسه با يادگيري مشارکتي در دوره همه گيري کرونا The mediating role of teacher-student relationship in student-school bonding with cooperative learning in the covid19 epidemic سيد محمد مهدي رئيس کرمي (نويسنده مسئول ) Sayyed Muhammad Mahdi Reiskarami* M.
اين دانش آموزان خود را درگير فعاليت هاي تحصيلي و غير تحصيلي مدرسه و کلاس نمي کنند، از حضور در مدرسه احساس خشنودي ندارند و به تدريج از فضاي مدرسه کناره گيري مي کنند 1 1 Aurelian Ionescu 2 Atwa 3 Fermiska Silalahi 4 Fakhri Hutauruk 5 Baber 6 Ainun Fauzani 7 Senen 8 Bećirović 9 Suendarti 10 Virgana 11 Graham (حسينمردي و همکاران ، ١٣٩٩)، ازآنجاکه دانش آموزان بيشترين زمان تحصيل را در کنار معلم ها مي گذرانند، آنچه زمينه ساز پيوند دانش آموز با مدرسه مي باشد ارتباطي است که معلم با دانش آموز خود برقرار مي کند.
به همين منظور پژوهش حاضر با هدف 1 1 Tormey 2 Vagos 3 Carvalhais 4 Juárez Díaz 5 Ojeda Ruiz 6 Aziz 7 Shahid Kazi بررسي رابطه علي پيوند دانش اموز با مدرسه و تحقق يادگيري مشارکتي در دوره همه گيري ويروس کرونا با نقش ميانجي رابطه معلم - دانش آموز انجام شده است .
(
, 
, 
)
