چکیده:
مدیریت و برنامهریزی توسعه پایدار روستایی یکی از اساسیترین و مهمترین پیشرانهای نیل به برقراری عدالت فضایی محسوب میشود؛ زیرا بهواسطه تعادل در توزیع فضایی پیششرطهای توسعه پایدار روستایی، استفاده بهینه از منابع، رفاه اجتماعی و رشد اقتصادی روستاها آسانتر صورت میگیرد. بر این اساس بررسی و تحلیل تغییرات فضایی رتبه و سطح پایداری در مناطق روستایی بهعنوان یک ضرورت مهم در فرایند تصمیمسازی و برنامهریزی روستایی برای کاهش میزان ناپایداری روستاها و باز جهتگیری سیاستها و برنامههای توسعه بهشمار میآید. بدین اعتبار، هدف اساسی مقاله حاضر بررسی نحوه رابطه شاخصهای مختلف توسعه پایدار روستایی و ارائه مدل مطلوب ردهبندی پایداری در قلمرو حوزهی روستایی بخش سربند از شهرستان شازند در استان مرکزی میباشد. برای دستیابی به این هدف از روش تحقیق توصیفی و تحلیلی با استفاده از دادههای پرسشنامهای، نظرات خبرگان و تکنیک دیماتل، ANP و ELECTERE3 در محیط نرمافزاری ARC GIS استفاده شده است. نتایج نشان میدهد که براساس معیارها و محاسبات انجام شده به ترتیب روستای ده کوثر در رتبه اول، روستای لوزدرعلیا در رتبه دوم و روستای قاییدان در رتبه سوم قرار دارند. همچنین روستای وزمستان علیا از پایینترین سطح پایداری برخوردار میباشد.