شعر نام کوچک من است مقاله

سی‌و‌دو‌ سال از درگذشت شاعر تجربه‌های همه‌ تلخ گذشت و آسمانِ هرکجا هنوز همان رنگ است. شاعر را امروز می‌کارند و «کدام دانه فرو رفت در زمین که نرست؟» درخشان‌ترین دستاورد فرهنگی ایرانیان شعر است. شعر فارسی به سیاهی شب‌ها رنگ سحر زده و به دشواری روزها برق امید. شور آواز قمر و بنان و شجریان را با طعم شعر فارسی چشیده‌ایم. آن‌چه از قلم کمال‌الملک و بهزاد بر بوم رفته شعر مصور است و آن‌چه از کیارستمی و حاتمی بر پرده نقش بسته شاعرانگی کلمات. سیاست ما هم شاعرانه است. شعر فارسی گریزگاه و پناهگاه است. اگر شعر فارسی، آینۀ تمام‌نمای گذشتۀ ماست، سایه «آینه‌دار غم‌ها و شادی‌های عصر ما» 1 بود. با این همه، سایه از وقتی سایه شد که در برنامۀ گل‌ها گل کرد 2 و شعر فارسی و موسیقی ایرانی و دغدغۀ اجتماعی را در هم تنید. تعبیر از محمدرضا شفیعی کدکنی است. تعبیر از محمدابراهیم باستانی پاریزی است.