چکیده:
از جمله وظایف شیعیان در دوران غیبت، انتظار است. انتظار علاوه بر تأثیر در باور و رفتار، به لحاظ روانی نیز امید به تغییر را در انسان تقویت مینماید. امید به تغییر، در واقع، لازمۀ کسب عِده و عُده در مسیر انتظار است. این ملزوم از چارچوب خاصی که در سنت معصومین؟عهم؟ برای انتظار ترسیم شده، به دست آمده است. این پژوهش که رویکرد روایی دارد با روش کتابخانهای به این موضوع پرداخته است که آیا بین انتظار و احیاء امر خاندان رسالت رابطهای وجود دارد؟ مهمترین یافته این پژوهش، انکشاف برقراری ارتباطی تنگاتنگ بین انتظار و احیاء امر خاندان رسالت، است. همین امر، مسئولیت مضاعفی بر عهدۀ پیروان این خاندان قرار میدهد تا نسبت به زنده نمودن امر آنان که همان انتظار است، اهتمام ویژه داشته باشند.
One of the duties of Shias during the absence is to wait. In addition to the effect of waiting on belief and behavior, psychologically it also strengthens the hope of change in humans. Hoping for change, in fact, is a requirement to get friends in the path of waiting. This requirement is derived from the special framework drawn in the tradition of Imams for waiting. This research, which has a narrative approach, has addressed this issue with a library method, whether there is a relationship between the waiting and the revival of the Prophet's family? The most important finding of this research is the development of establishing a close relationship between the waiting and the revival of the Prophet's family. This puts an additional responsibility on the followers of this family to pay special attention to the revival of their object, which is the waiting.
خلاصه ماشینی:
امام صادق؟ع؟ فرمود: أَلَا تَعْلَمُ أَنَّ مَنِ انْتَظَرَ أَمْرَنَا وَ صَبَرَ عَلى مَا یرى مِنَ الْأَذى وَ الْخَوْفِ هُوَ غَداً فِی زُمْرَتِنَا؟(کلینی، 1429ق: ج15، 106)؛ آیا نمیدانی فردی که منتظر امر ما باشد و بر آزار و اذیتها و ترس در این مسیر، صبر نماید در آینده _ آینده ظهور یا آینده آخرت _ در شمار ما اهلبیت؟عهم؟ خواهد بود؟ حضرت امیرالمؤمنین؟ع؟ نیز فرمود: اولین بندگی و عبادت، انتظار همراه با صبر است(تمیمى آمدى، 1410ق: 67).
1. اجتهاد در صحیحه جناب حمران(کلینی، 1429ق: ج15، 106-119) _ که نسبتاً طولانی است _ پس از گفتوگویی که بین امام و یکی از موالیان ایشان در مورد برخورد منصور عباسی با ایشان رخ داد و آن فرد از زمان پایان حکومت عباسیان سؤال پرسید، امام ابتدا با این فرمایش که: «أَ لَا تَعْلَمُ أَنَّ مَنِ انْتَظَرَ أَمْرَنَا وَ صَبَرَ عَلى مَا یرى مِنَ الْأَذى وَ الْخَوْفِ هُوَ غَداً فِی زُمْرَتِنَا؟»، ارزش انتظار امر معصومین؟عهم؟ و صبر در این انتظار را بیانفرمود و سپس به وضعیت تفصیلی جامعه در آستانۀ ظهور پرداخت و در پایان خطاب به آن فرد، بعد از دو هشدار به مراقبت و در جستوجوی راه نجات بودن، فرمود: «اجْتَهِدْ لِیرَاک اللَّهُ _ عَزَّوَجَلَّ _ فِی خِلَافِ مَا هُمْ عَلَیه»، تلاش کن تا خداى عزوجل تو را برخلاف آنچه مردم در آنند مشاهده کند.
Expectation and the process of organizing moral elements in the defense of the right front Dr. Behrouz Mohammadi Monfared 1 Abstract Waiting is a carnal state and it is a combination of knowledge and behaviors that are done in the direction of movement and preparation for the appearance of the promised savior.