چکیده:
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطهی جو توانمندسازی و مهارتهای عمومی کارکنان بیمارستان بود. این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بود. آزمودنیهای این تحقیق شامل 145 نفر از کارکنان بیمارستانهای شهر قم در سال 1399 بودند که با روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند و مقیاس هشت مولفهای اسکات و ژافه) 1375 (با تنظیم پرداختچی) 1391 (و پرسشنامهی محقق ساختهی مهارتهای عمومی کارکنان را تکمیل نمودند. اعتبار پرسشنامهها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، برای پرسشنامه جو توانمندسازی 88. / و برای مهارتهای عمومی کارکنان 92 /. بدست آمد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط اساتید دانشگاه و متخصصان تایید شد. برای تجزیه و تحلیل دادههای جمع آوری شده، آزمونهای آماری) آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون همزمان، تحلیل واریانس یکراهه ANOVA و آزمون t تک نمونهای (با استفاده از نرم افزار spss به کار گرفته شد. نتایج این پژوهش نشان داد که جو توانمندسازی بیمارستانهای نمونه پژوهش در همه ابعاد بجز) روحیه، قدردانی، محیط کار سالم (به طور کلی با اطمینان 95 /. بالاتر از حد متوسط است. وضعیت مهارتهای عمومی کارکنان بیمارستان، در همه ابعاد با اطمینان 95 درصد بالاتر از حد متوسط بود. بین جو توانمندسازی و مهارتهای) ارتباطی و کارگروهی (با اطمینان 99% و مهارتهای) حل مسئله، خلاقیت و حل تعارض (با اطمینان 95% رابطهی همبستگی مثبت وجود دارد بیشترین همبستگی بین جو توانمندسازی و مهارت کارگروهی با درجه همبستگی 7 / 0 مشاهده شد و بین جو توانمندسازی بیمارستان و مهارت مدیریت زمان کارکنان رابطه همبستگی مشاهده نشده است. جو توانمندسازی به طور کلی تبیین معناداری از مهارتهای عمومی کارکنان دارد. همچنین نتایج نشان داد که هیچ تفاوت معناداری در میزان مهارتهای عمومی کارکنان و ادراک جو توانمندسازی بیمارستان بر اساس ویژگیهای جمعیت شناختی) جنسیت، سابقه خدمت، تحصیلات (آنها وجود ندارد. بهبود یافتن جو توانمندسازی بیمارستانها و مهارتهای کارکنان، مستلزم شناخت اهمیت و کمبودها و کاستیهای آن میباشد. از سوی دیگر میبایست؛ برنامهریزی و تلاش در خصوص بهینه سازی جو توانمندسازی بیمارستانها به عنوان یک استراتژی ارزشمند تلقی شود و زمینه برای بهبود مهارتهای کارکنان و تحقق اهداف سازمانی بیمارستانها و ارائه ی خدمات درمانی کارآمد به جامعه، فراهم گردد.
خلاصه ماشینی:
سؤالات فرعي ١ - وضعيت جو توانمندسازي بيمارستان و ابعاد آن (روشني اهداف ، روحيه ، رفتار عادلانه ، شناخت و قدرداني، کار تيمي، مشارکت ، ارتباطات و محيط کار سالم ) چگونه است ؟ براي بررسي اين سؤال از آزمون t تک نمونه اي استفاده گرديده است .
(به تصویر صفحه مراجعه شود) يافته هاي جدول ٢ نشان ميدهد که ميانگين وضعيت جو توانمندسازي از ديدگاه کارکنان ٣/٥٨ است و مقدار t برابر ٢/٠٥- و سطح معناداري حاصل ٠/٠٤٧ =Sig گزارش شده است که (٠٠٥>P) است و مقدار t درسطح ٠/٠٤٧ معنيدار است ، لذا نتيجه گرفته ميشود که ميانگين تجربي جو توانمندسازي با ميانگين نظري تفاوت معنادار دارد.
٣- آيا بين ميزان جو توانمندسازي بيمارستان و هر يک مهارتهاي عمومي (ارتباطي ، مديريت زمان ، حل مسئله ، خلاقيت ، کارگروهي ، حل تعارض ) کارکنان رابطه معنادار وجود دارد؟ (به تصویر صفحه مراجعه شود) با نگاهي کلي به ضريب همبستگي پيرسون ارائه شده در جدول (١) مشهود است که به طور کلي بين جو توانمندسازي بيمارستان و مهارتهاي عمومي کارکنان بيمارستان با اطمينان ٩٩% همبستگي مثبت وجود دارد.
يافته هاي پژوهش حاضر نشان داد که بين جو توانمندسازي بيمارستان و مهارتهاي عمومي کارکنان ، با اطمينان ٩٥% به ميزان (٠/٨٧) همبستگي مثبت وجود دارد.
نتايج سوال دوم نشان داد که مقدار t در سطح (٠٠٥>P) در همه ي مهارتهاي عمومي کارکنان معنادار است و ميانگين ديدگاه کارکنان در هر يک از مهارت هاي عمومي (مهارت ارتباطي، مديريت زمان ، حل مسئله ، خلاقيت ، کارگروهي و حل تعارض ) بيشتر از ميانگين مورد انتظار (نظري) برابر با ٣ بود.