داستان ایرانی؛ تنهایی بیژن ادب و هنر

مهناز خانم در را تند باز کرد و به او پريد: - چته؟چه مرگته. مهناز خانم در را باز کرد و‌گفت: بيا تو ذليل مرده بيا ببينم چه مرگته... بيژن بلند شد و راه رفت و گفت: خب صدبار بهش گفتم اون مانتو نارنجي جلفه خوب نيست گوش نکرد... راننده گفت: خانم ببخشيد شرمنده اين کمه... مينا دست در کيفش کرد و مقدار ديگري به او اسکناس داد و رفت راننده فرياد زد: خانم اين زياده مينا گفت: بقيه‌ش مال خودت. بيژن نزديک و نزديکتر رفت تا بلاخره مشت گره کرده‌اش را نثار صورت راننده کرد. باز خواب زمان هفت سالگي‌اش را ديد صبحي که از خواب بلند شده بود و ديد که مادرش با کبودي روي گونه که دسته گل پدرش بود، لباس‌هايش را تا مي‌کند و در يک ساک کوچک مي‌ريزد. بيژن باز دنبالش مي‌رفت و مي‌پرسيد: مامان کي ميايي؟ مادرش چمدان به دست مي‌رفت و گفت: ميام.