چکیده:
در فضای کنونی یکی از شاخصههای توسعه یافتگی جوامع را وجود فضاهای سبز در محیط شهری، دانستهاند که البته با افزایش جمعیت و توسعه شهرها بویژه ایجاد کلانشهرها ضرورت ایجاد و نگهداشت بهینه فضای سبز، کاملا حیاتی به نظر میرسد. چنانکه وجود کاربری فضای سبز در شهرها و توزیع مناسب آن را یکی از مباحث اساسی برنامه ریزی و مدیریت شهری تلقی کرده اند با توسعه و گسترش شهرنشینی انسان ها به تدریج از طبیعت دور شده اند و دخالت در محیط طبیعی و ایجاد محیط انسانساخت، نیازهای زیستمحیطی، حسی و روحی انسان رابیشتر نمایان نموده است لذا کارکرد فضای سبز در شهرها به شکلی است که بدون توجه به آن ممکن نیست شهرها پایدار باقی بمانند بنابراین اگر فضای سبز به عنوان بخشی از بافت شهری با کارکرد خدمات شهری ضرورت یافته، نمی تواند جدا از نیازهای جامعه شهری قرار گیرد از این رو مفهوم پایداری در شهرها حول محورهای متعدد قابل بررسی است. در این میان ضرورت پرداختن به موضوع فضای سبز شهری ازآنجایی مهم است که وابستگی متقابل میان فضای سبز و توسعه پایدار شهری اجتناب ناپذیر است هدف از این مقاله بررسی ارتباط بین فضای سبز شهری با مسیر توسعه پایدار شهری است. مفهوم واصطلاح سرانه که در ادبیات شهرسازی ایران به عنوان سرانههای شهری معروف شده ، یکی از ابزارهایی است گه در فرآیند برنامه ریزی کاربری زمین و برای برآورد اراضی و توزیع آن میان فعالیتها یا کاربریهای مختلف بکار می رود، شهر قزوین در بخشی از فلات مرکزی ایران و در حلقهای از باغستانهای سرسبز قرار دارد که وجود این باغها، امر توسعه شهر را با مشکل مواجه نموده است. پس از آن مزارع حاصلخیز و پربرکت، باغها را از هر سمت احاطه نموده است. از رودخانههای مهم استان میتوان به رودخانههای طالقان و الموت رود که رودخانه بزرگ شاهرود از اتصال آن تشکیل میگردد، اشاره کرد.همچنین در استان، رشته کوهها و ارتفاعات متعددی وجود دارد که این رشته کوهها و دامنههای شیبدار آن نقش قابل توجهی در ایجاد جریان آبهای زیرزمینی و سفرههای غنی قابل برداشت در نواحی نسبتا هموار دارد،در عین حال سرانه کاربری زمین به عنوان نوعی معیار و شاخص کمی برای سنجش و مقایسه تغییرات کاربری در جریان زمان مورد استفاده قرار می گیرد. فضای سبز شهری به عنوان یکی از مهمترین مراکز خدمات رفاهی و تفریحی بوده که علاوه بر جنبه بهداشتی و روانی در توسعه پایدار شهری از اهمیت بالایی برخوردار است.
In the present space one of the characteristics of the development of green spaces in urban environment has been recognized that, with increasing population and development of cities, particularly the creation and optimal maintenance of green space seems to be absolutely critical. as the existence of green space use in cities and its proper distribution is considered one of the fundamental issues of urban planning and management. abstract with the development and development of urbanization gradually from nature, and interfering in the natural environment and the creation of man - made environment, the environmental, sensory and spiritual needs of human beings have emerged, so the function of green space in cities is in such a way that cities may remain stable regardless of it. therefore, if the green space as part of urban fabric with urban services function is necessary, it cannot be separated from the needs of urban community so the concept of sustainability in cities can be explored around many axes. meanwhile, the necessity of addressing the issue of urban green space is so important that the interdependence between green space and sustainable urban development is inevitable. the purpose of this paper is to investigate. the relationship between urban green space and sustainable urban development. abstract urban green space is one of the most important centres of recreational and entertainment services in addition to health and psychological aspects in sustainable urban development.
خلاصه ماشینی:
چنانکه وجود کاربري فضاي سبز در شهرها و توزيع مناسب آن را يکي از مباحث اساسي برنامه ريزي و مديريت شهري تلقي کرده اند با توسعه و گسترش شهرنشيني انسان ها به تدريج از طبيعت دور شده اند و دخالت در محيط طبيعي و ايجاد محيط انسان ساخت ، نيازهاي زيست محيطي، حسي و روحي انسان رابيشتر نمايان نموده است لذا کارکرد فضاي سبز در شهرها به شکلي است که بدون توجه به آن ممکن نيست شهرها پايدار باقي بمانند بنابراين اگر فضاي سبز به عنوان بخشي از بافت شهري با کارکرد خدمات شهري ضرورت يافته ، نمي تواند جدا از نيازهاي جامعه شهري قرار گيرد از اين رو مفهوم پايداري در شهرها حول محورهاي متعدد قابل بررسي است .
بر اين اساس مديريت شهري علاوه بر آنکه مسئول برقراري توزيع عادلانه امکانات شهر است ، با هدايت تحولات کالبدي شهر رسالت حفظ محيط زيست و سلامت زندگي شهري، زيبايي سيماي شهر، ايجاد فضاهاي عمومي جهت امکان برقراري ارتباطات و تعاملات شهروندان و گسترده اي از همه وجوه زندگي شهري را نيز داراست و در اين ميان ايجاد بوستان ها و توسعه فضاي سبز به دليل حمايت از سيستم هاي اجتماعي شهر و فراهم کردن خدمات اکوسيستمي، ميتواند يکي از راهکارهاي مناسب جهت حل زيست محيطي و تبديل هر چه بيشتر محيط شهري به محيطي قابل زيست باري شهروندان باشد بنابراين نبايد به سادگي از نقص و اهميت فصل سبز در حيات و تاثيرات فيزيکي و طبيعي و اجتماعي آن بر نظام شهري غافل شد.