خلاصه ماشینی:
"شعر چند سروده از مجید نظافت سرود ملی بی که غیرتمان را وداعی گفته باشیم از خویش فرود آمدیم پله پله تا ناز بالش تا کرنش سقوطمان کردند از آن گونه هولناک که مادرانمان حتی بازمان نشناختند پس آنگاه شهیدانمان را در سرود ملی زندانی کردیم و پنجره‌ها را گشودیم چای و جهان نه نه اینکه دیر کرده باشیم حکم این بود جهان‌پیمانهء اندوهمان باشد و کیل شادمانی ما فنجانی چای که تا باز رسیدیم افسرده بود آینه من روبه‌روی آینه هر روز با مرد دیگری برخورد می‌کنم بی‌اختیار آینه را خرد می‌کنم عاشقانه(1) بهار است بانوی من تمام گلها را نثار تو می‌کند نسیم عاشق!
گردنکشان را اینگونه اینگونه رام می‌کنند که تو می‌کنی تو ای بی‌نیازی مفرط تهی‌دستی‌ام را تهی‌دستی‌ام را آخر از من جانی بخواه چگونه توانسته‌ای بی هیچ تمنایی تا آبشار ماه که از گیسوان نقره‌ای‌یت،می‌گذرد پاسخم را تنها به نگاهی دیگر قناعت می‌کنی و این همه را من باز هم در پیشگاه تو طوقی شعری سر خواهم برید هما ز صدر و ذیل فرادست و زیردست فراهم بود.
تنها آمد و سخت خسته گرسنه در انتظار نان خورش هر روز در سفره دست برد تهی برگشت و آنگاه باز هم جای خالی بانو را در هق‌هقی دوباره فروخورد."
(
, 
, 
)
