چکیده:
تأمین اجتماعی راه کار قانونی یا عملی در زمینه عمومی است که برای امنیت اقتصادی و رفاه اجتماعی اشخاص و خانواده آنان در قبال نقصان درآمدی ناشی از بیکاری، پیری و یا فوت و هم چنین ارتقاء رفاه از طریق خدمات عمومی و حمایت‌های اقتصادی طراحی می‌شوند . هدف این پژوهش بررسی جایگاه حق در تأمین‌اجتماعی در دولتهای پس از انقلاب می‌باشد. روش پژوهش، توصیفی و پس رویدادی مبتنی بر رویکرد فازی است. در این پژوهش از داده‌های موجود در پایگاه داده‌های معتبر داخلی از جمله بانک مرکزی و سازمان تأمین‌اجتماعی استفاده شده است. برای پردازش و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزارهای Excel, SPSS, fs/QCA استفاده شده است. نتایج نشان داد که درآمدهای تأمین اجتماعی شرطی لازم برای کاهش بیکاری، فقر و برخوداری از حق مسکن ورفاه اجتماعی خوب است.
خلاصه ماشینی:
همچنين در برنامه سوم به مواردي مانند نظام تأمين اجتماعي و يارانه ها (بيمه هاي همگاني و تکميلي ) و سياست هاي بهداشت و درمان ، تأمين مسکن ، حفاظت محيط زيست و آموزش عالي در قالب فصول جداگانه اشاره شده و در برنامه چهارم نيز قلمروهاي کيفيت زندگي از سه جنبه نيازهاي اساسي(تغذيه ، مسکن ، آموزش و بهداشت )، نيازهاي محيطي(محيط زيست و شرايط اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و سياسي) و نيازهاي حمايتي(تأمين اجتماعي و اوقات فراغت ) مورد توجه قرار گرفت (همان ) در واقع بعد از پيروزي انقلاب ، رفاه اجتماعي به عنوان يک خط مشي در قانون اساسي مطرح شد که اصول ٣، ٢١ ، ٢٩ ، ٣١ و ٤٣ قانون اساسي به وضوح اين گرايش را نشان ميدهند.
جدول ٢- توزيع موردها برحسب متغير رفاه اجتماعي (رجوع شود به تصویر صفحه) بر اساس شواهد تجربي موجود در خصوص متغير حق مسکن ميتوان داوري کرد که در بازه زماني ١٣٥٧ تا ١٣٦٧ که تحت عنوان خوشه اول ناميده ميشود برچسب زباني برخورداري کم در نظر گرفته شده است ؛ در بازه زماني ١٣٦٨ تا ١٣٧٧ برچسب زباني تا حدودي برخوردار، در بازه زماني ١٣٧٨ تا ١٣٨٧ برجسب زباني برخوردار و در نهايت در بازه زماني ١٣٨٨ تا ١٣٩٧ برچسب زباني کم و بيش برخودار در نظر گرفته شده است که به ترتيب خوشه هاي دوم ، سوم و چهارم را تشکيل داده اند و ميتوان بيان داشت که در بازه زماني ١٣٧٨ تا ١٣٨٧ وضعيت مطلوب تر بوده است .
(
, 
, 
)
