خلاصه ماشینی:
"دربررسی اجمالی پیرامون موضوعیتتصنیفها تا قبل از انقلاب میتوان به ایننتیجه کلی رسید که: این قالب بیشتر در مرز ابتذال و اعتدال قدممیزده است به گونهای که در تصنیفهایقدیمی از کلمات سخیف و رکیک گرفته تامفاهیم سطحی و بیمحتوا قابل مشاهدهبوده و به عنوان مثال به تصنیف »لیلی رابردند....
معلم علاوه برویژگیهای عروضی و اوزان متعارف و غیرمتعارف شعری، با دستگاهها و مقامهایموسیقایی آشنایی کامل دارد و این آشناییباعث شده است قبل از سرودن تصنیف بهنوع آهنگ سازی بیاندیشد و شعر رابراساس دستگاه موسیقی مورد نظربسراید که این کمک بزرگی به آهنگ ساز وخواننده میکند چرا که در بسیاری از مواقعآهنگ ساز نمیتواند شرایط دستگاهیآهنگش را با شعر تطبیق کند و یا خوانندهمجبور شود کلمات را مثله کند.
با ورود علی معلم به این عرصه، تصنیف سرایی از مهجوریت بیرون آمد و بسیاری از شعرای صاحب نام که سرودنتصنیف را کاری سخیف میدانستند، وارد این فضا شدند و دست به سرودن اشعاری در این حال و هوا زدند"