چکیده:
امروزه صنعت گردشگری یکی از مهمترین بخشهای حیاتی کشورهاست و در رقابتی تنگاتنگ با کسبوکارهای بزرگ جهان مانند خودروسازی و پتروشیمی قرار دارد. در این مقاله، ضمن بررسی اهمیت توسعة گردشگری پایدار ایران سعی شده تا با بررسی منابع آماری درزمینة وضعیت صنعت گردشگری ایران، بررسی اهداف سند چشمانداز صنعت گردشگری در افق 1404 و مطالعات کتابخانهای نقاط قوت و ضعف و تهدیدها و فرصتهای ایران در صنعت گردشگری شناسایی شود و با استفاده از نظر مدیران و صاحبنظران این حوزه، این مشکلات راستیآزمایی شود. درنهایت با استقاده از تکنیک متاسوات و نرمافزار متاسوات به معرفی عمدهترین دلایل توسعه نیافتن صنعت گردشگری ایران پرداخته و راهکارهای اجرایی متناسب با آنها پیشنهاد شود. نتایج مطالعه نشان داد که از مهمترین دلایل توسعه نیافتن صنعت گردشگری ایران، فقدان توسعة مناسب زیرساختهای گردشگری، نبود انسجام قوانین، نبود برنامهریزیهای مشخص و واحد در این صنعت و اعمال تحریمهای غرب علیه ایران است. لذا راهکارهای اجرایی پیشنهادی برای توسعه این صنعت، بهترتیب اولویت، عبارتند از: بازنگری قوانین در رابطه با صنعت گردشگری و بهبود قوانین بهصورت یکپارچه و شفاف در راستای حمایت از صنعت گردشگری؛ تخصیص منابع و اعتبارات به سازمان میراث فرهنگی، گردشگری بهمنظور تأمین مراکز اقامتی مناسب؛ بهبود زیرساختهای گردشگری؛ ایجاد تسهیلات خدماتی، رفاهی و بهداشتی؛ تهیه و تدوین نقشة راه جامع توسعة صنعت گردشگری ایران؛ تبلیغات مؤثر و مناسب؛ ایجاد تدابیر لازم برای افزایش امنیت در کشور بهمنظور ایجاد انگیزه در گردشگران در جهت کاهش تبلیغات منفی و اثر سوء تحریمهای غرب علیه ایران.
Today, tourism industry is considered one of the most important sectors in the countries and is competing with big global businesses such as Automotive and Petrochemical industries. This paper aims to identify weaknesses, strengths, opportunities and threats of Iran tourism industry through investigating goals of vision document and library studies. Problems have been verified by managers and experts in the field of tourism. Finally, main reasons of tourism undevelopment introduced by using Meta SWOT Technique. Results show that the most important reasons are lack of appropriate infrastructure, Incompatibility of the rules, lack of unique and certain planning and sanctions.