نقد - نگره: هوشیاری یک ماشین (1) معرفی و نقد

"سینما،در ضبط تصویر و صدا،در بازسازی یک موجود،همواره، به نحوی چه بهتر و چه بدتر،این موجود را دگرگون می‌کند،و او را با یک شخصیت دوم باز می‌سازد،و ممکن است خودآگاه او را تا به حدی‌ مخدوش کند که شخص از خود بپرسد:که هستم من؟هویت واقعی من‌ کدام است؟و این خفیف دیدن و کم‌انگاشتنی خاصه است،نسبت به بارز بودن موجودیت،نسبت به«می‌اندیشم،پس هستم»تا بدانجا که باید بر آن افزود:اما بدانچه که هستم،نمی‌اندیشم. آیا ساخت جهان از دو جهت عکس امکان‌پذیر خواهد بود؟آیا قدمی‌ به جلو،و قدمی به عقب را اجازه خواهد داد؟آیا ساخت جهان،منطقی‌ دو سویه،دو جبر،دوپایان متقابل را خواهد پذیرفت؟ >سینما نه تنها ابزار هنر،بلکه ابزار فلسفه اکنون قرنهاست که میکروسکوپ و دوربینهای رصدی،در خدمت‌ تقویت نیروی باصره،این حس پراهمیت قرار گرفته است،و بدین ترتیب‌ نمودهای جدیدی از دنیا به دست آمده است،که عکس العمل انسان در مقابل آنها،تمام نظامهای فلسفی و علمی را،ساحرانه دگرگون ساخته،و پیشرفت داده است."