خلاصه ماشینی:
"در ابتدا بهویژگی نشانههای تصویری سینما(خصوصا در مقایسه با نشانهها کلامی)نظری میاندازیم و پس از آن به این نکته خواهیم پرداخت که آیا موضوع حکم«حرمت کذب»را میتوان در آنها یافت یا نه؟ برخی از ویژگیهای نظام نشانهشناسی تصاویر در سینما اینچنین است: 1-در این نظام،کوچکترین واحد معنایی وجود ندارد.
» آنچه گفتیم مبتنی بر فرض(محال)وجود تنها یک دال تصویری در کادر یا قاب است،اما اگر تکتصویری مرکب از نشانههای (به تصویر صفحه مراجعه شود) آندری تارکوفسکی تصویری داشته باشیم،آنوقت این تکتصویر شامل گزارههایی فراوان،لااقل به تعداد آن نشانهها،خواهد بود.
» اما آیا این حرکتها دارای نظام زبانی هستند و همچون نشانههای زبانی میشود در آنها دروغ گفتن و حرمت شرعی فرض شود؟حرکاتی که رمزگان مشترک سینما و دیگر هنرها است (مانند حرکت بازیگر،حرکت اجزای صورت و...
در یک فیلم تاریخی که چهرهء یک شخصیت را در نمای درشت نشان داده میشود(مثلا مالک اشتر در تنهایی)و صدای چکاچک شمشیرها در این صحنه،حاکی از آن است که وی به جنگ فکر میکند،اگر آن شخصیت تاریخی واقعا هیچوقت چنین حالتی را نداشته باشد،باز هم کارگردان مرتکب دروغ نشده است،زیرا کاربرد عناصر خارج از نظامهای زبانی برای ارائه خلافواقع،کذب محسوب نمیشود.
اما احتمال تفاوت این نشانهها با نشانههایی که ایجاد آنها میتواند موضوع کذب باشد نیز کافی است و میتوان با همین احتمال، حکم به عدمحرمت کاربرد آنها در ارائهء خلاف واقع کرد."