چکیده:
محمدرضا پهلوی پس از مرداد 1332 علاوه بر استفاده از نیروهای سرکوب نظامی و امنیتی، برای کاهش هزینه حفظ قدرت و توجیه و مشروعیت‌بخشی به نظام سیاسی موجود نیاز به یک ایدئولوژی داشت. به‌همین‌دلیل دست به تدوین و تبلیغ یک ایدئولوژی با عنوان «ایدئولوژی انقلاب سفید» یا «پهلویسم» زد. سقوط رژیم پهلوی نشانه ناکامی این ایدئولوژی در تحقق اهداف و کارویژه‌هایش بود. مسئله مقاله پیش‌رو بررسی علل این ناکامی از منظر شناختی بر مبنای نظریه کارل مانهایم در حوزه ایدئولوژی و تحریف‌های شناختی است. پرسش اصلی عبارت است از اینکه «چرا ایدئولوژی رژیم پهلوی در ایفای کارویژه‌های مشروعیت‌بخشی و توجیهی خود ناکام بود؟». فرضیه پژوهش عبارت است از اینکه «تحریف‌های شناختی ایدئولوژی انقلاب سفید که عبارتند از: عدم سازگاری با موقعیت تاریخی، تحریف واقعیّت با توسل به امور مطلق و ناکافی بودن این ایدئولوژی برای شناخت جهان، از علل عمده ناکامی ایدئولوژی انقلاب سفید بوده است».
Mohammad Reza Pahlavi after August 1958, in addition to using military and security repressive forces, needed an ideology to reduce the cost of maintaining power and to justify and legitimize the existing political order. For this reason, he began to formulate and propagate an ideology called the "ideology of the White Revolution" or "Pahlavism." The fall of the Pahlavi regime was a sign of the failure of this ideology to achieve its goals and characteristics. . The main question is "why did the ideology of the Pahlavi regime fail to fulfill its legitimizing, justifying and justifying functions?" The research hypothesis is that "cognitive distortions of the ideology of the White Revolution, which were incompatibility with the historical situation, distortion of reality by resorting to absolute things and the inadequacy of this ideology to know the world, were the main reasons for the failure of the ideology of the White Revolution."
(
, 
, 
)
