چکیده:
با توجه به این که تحقیق درباره تأثیر دینداری بر خودکشی در ایران بیشتر در سطح پیمایش و با حجم نمونه اندک در بین گروههای خاص بوده و کمتر در سطح استانی انجامیافته است؛ این مقاله سعی دارد تا رابطه بین میزان دینداری و خودکشی را در سطح استانی مورد واکاوی قرار دهد. روش پژوهش در این تحقیق، روش تطبیقی درون کشوری است. نتایج تحقیق نشان داد که در سال 1379 تنها رابطه معنادار، رابطه بین انجام اعمال دینی فردی و میزان خودکشی است. تحقیق نشان داد که میتوانیم ادعا کنیم که دین مستقیماً بر خودکشی تأثیر ندارد؛ بلکه تأثیر آن از طریق ایجاد ارزشهای اخلاقی درباره نا همنواییهای اجتماعی و دینی بر خودکشی است. تحلیل سالهای 1394، 1395 و 1396 نشان داد که مهمترین عامل تأثیرگذار از بین مؤلفههای دینداری، دینداری فردی بهخصوص میزان روزه گرفتن است که تأثیر کاهنده و معنادار بر خودکشی دارد.
Research conducted in Iran on the relationship between religiosity and suicide has been more at the survey level and with a small sample size among specific groups and less has been done at the provincial level. This article tries to investigate the relationship between religiosity and suicide at the provincial level. Research method This research is an in-country comparative method. The results showed that in 1379, the only significant relationship is the relationship between individual religious practices and the rate of suicide. Research has shown that we can claim that religion does not directly affect suicide; Rather, it influences suicide by creating moral values about social and religious inconsistencies. The analysis of 1394, 1395 and 1396 showed that the most important influential factor among the components of religiosity is individual religiosity, especially the rate of fasting, which has a reducing and significant effect on suicide.
خلاصه ماشینی:
دين داري و خودکشي در استان هاي ايران ابراهيم صالح آبادي (تاريخ دريافت : ١٤٠٠/١٠/١٥، تاريخ پذيرش : ١٤٠١/٠٢/١٥) چکيده با توجه به اين که تحقيق درباره تأثير دين داري بر خودکشـي در ايـران بيشـتر در سـطح پيمايش و با حجـم نمونـه انـدک در بـين گروه هـاي خـاص بـوده و کمتـر در سـطح اسـتاني انجام يافته است ؛ اين مقاله سعي دارد تا رابطه بين ميـزان ديـن داري و خودکشـي را در سـطح استاني مورد واکاوي قرار دهد.
تحليـل سـال هاي ١٣٩٤، ١٣٩٥ و ١٣٩٦ نشان داد که مهم ترين عامل تأثيرگذار از بين مؤلفه هاي دين داري، دين داري فردي به خصـوص ميزان روزه گرفتن است که تأثير کاهنده و معنادار بر خودکشي دارد.
) و يا پس -رويداي بوده (نعمتي سوگلي تپه ،١٣٩٦؛ موحدي و همکاران ، ١٣٩٢؛ فدائيان و خرم آبادي، ١٣٩٣؛ مهدييار و همکاران ، ١٣٩٥؛ دل آذر و فرهي ، ١٣٨٨؛ جان بزرگي ١٣٨٦؛ سرگلزايي و همکاران ، ١٣٨١؛ رحيمي آباد، ١٣٧٨؛ زارع شاه آبادي و همکاران ، ١٣٩٦؛ سليم پور، ١٣٩٥) و کمتر در سطح استاني يا شهرستاني انجام يافته است ؛ اين مقاله سعي دارد تا رابطه ميزان دين داري و خودکشي را در سطح استاني مورد واکاوي قرار دهد.
تحقيق هايي که در طول ٤٠ سال گذشته انجام شده ، نشان ميدهد که بين ميزان بالاي دين داري و کاهش احتمال خودکشي رابطه وجود دارد (گرينگ و ليزاردي، ٢٠٠٩: ٣٣٢).
تحليل اين سه سال نشان داد که مهم ترين عامل تأثيرگذار از بين مؤلفه هاي دين داري، دين داري فردي به خصوص ميزان روزه گرفتن است که تأثير کاهنده و معنادار بر خودکشي دارد.