چکیده:
این پژوهش با هدف مقایسه ویژگی های شخصیتی کلونینجر در میان افراد معتاد، افسرده، مضطرب و عادی اجرا شد. روش پژوهش پس رویدادی و جامعه آماری شامل چهار گروه از افراد معتاد، مضطرب، افسرده و عادی در شهر بجنورد بود که از میان آنها، 30 معتاد، 30 افسرده، 30 مضطرب و30 فرد عادی انتخاب شدند. ابزار سنجش، پرسشنامه سرشت و منش (TCI، کلونینجر و همکاران، 1991) بود. داده ها از طریق تحلیل واریانس دوراهه، تحلیل واریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد. نتایج نشان داد در بعد پشتکار، گروه اضطرابی و گروه افراد عادی نسبت به افراد معتاد تفاوت معناداری دارند (01/0 > P). در بعد نوجویی، گروه معتاد از سه گروه دیگر و در بعد اجتناب از آسیب، گروه اضطرابی نسبت به دیگر گروه ها تفاوت معناداری داشتند (01/0 > P). در بعد وابستگی به پاداش، بین افراد عادی و معتاد تفاوت معناداری به دست آمد (01/0 > P). همچنین نتایج نشان داد که در بعد خود راهبری، بین گروه های چهارگانه پژوهش با یکدیگر تفاوت معناداری وجود ندارد(05/0 P >)، اما در بعد تعالی بخشی خود، بین گروه معتادان با گروه افراد عادی و دو گروه اضطرابی و افسرده نیز با گروه افراد عادی (05/0 P <) و در بعد همکاری، گروه معتادان و گروه افسرده با گروه افراد عادی تفاوت معناداری وجود دارد (01/0 P ≤).
The aim of this study was to compare the personality characteristics (temperament and character) of addicted, depressed, anxious and normal people. In this cross- sectional causal- comparative study ,120 participants consisting of 90 mental patients: 30 addicted, 30 depressed and 30 anxious patients referred to therapeutic centers of Bojnord and normal people subjects of same city in 2011 (1389.s.c) were selected. All participants were asked to complete the Cloninger et al. Temperament and Character Inventory (1991) and data were analyzed using two-way ANOVA, MANOVA and Tukey post-hoc test. The results showed that in perseverance temperamental dimension, the anxious patients and normal group had higher scores respectively which were significant in comparison with addicted patients (P<0.01). The, addicted and anxious patients had the highest mean scores in novelty-seeking and harm-avoidance temperamental dimensions respectively (P<0.01). The normal group had the highest scores on reward-dependence dimension the difference was significant in comparison with addicted patients (P<0.01). However, in self- leadership dimension no significant difference was found. Also, significant differences were found in self- development between the addicted and the normal groups as well as between the two groups of anxious and depressed patients and the normal group (P<0.05), and in cooperation dimension, between the two groups of addicted and depressed persons and the normal group (P<0.01).It may be suggested that besides the biological factors, the role of emotional and cognitive factors should also be considered.
(
, 
, 
)
