چکیده:
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه اثربخشی گروه درمانی شناختی – رفتاری و ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت بر کاهش رفتارهای پرخطر در معتادان ترک افیونی صورت گرفت. روش: روش این پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه‌ی آماری شامل کلیه افراد وابسته به مواد افیونی مراجعه کننده به مرکز ترک اعتیاد وابسته به شبکه بهداشت و درمان شهرستان سرپل ذهاب در نیمه اول سال 1396 بود، به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 36 نفر با تشخیص وابستگی به مواد افیونی بر اساس معیارهای راهنمای تشخیصی و آماری نسخه پنجم، از افرادی که داوطلب دریافت خدمات درمانی و واجد معیارهای ورود بودند، به صورت تصادفی (12 نفر گروه آزمایش اول، 12 نفر گروه آزمایش دوم و 12 نفر گروه کنترل) انتخاب شدند. از مصاحبه بالینی ساخت یافته DSM-5 نسخه‌ی بالینی (SCID-5)، مصاحبه بالینی ساخت یافته DSM-5 نسخه‌ی بالینی (SCID-5-PD) و مقیاس پیش بینی از بازگشت برای جمع آوری داده ها استفاده شد. روش درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت در 8 جلسه 2 ساعته و روش درمان شناختی- رفتاری در 12 جلسه 90 دقیقه ای در گروه های آزمایشی اجرا شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری و ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت در کاهش رفتارهای پرخطر در معتادان افیونی تفاوت معناداری وجود ندارد، اما در مقایسه با گروه کنترل این تفاوت معنادار است. نتیجه گیری: گروه درمانی شناختی-رفتاری و ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت از روش های درمانی تاثیرگذار بر کاهش رفتارهای پرخطر در معتادان افیونی است.
Aim: The purpose of this study accomplished to comparing the effectiveness of Congnitive-Behavioral Group therapy and Mindfulness-based Cognitive Therapy on the Reduction of Risky Behaviors in opium addicts. Method: the method of this research is a quasi-experimental with pre-test-post-test plan with a control group. The statistical community includes all of the people dependent on opiates referring to center leaving addiction dependent on healthcare Network City of Saralpul-Zahab that was in the first half of 1396. With method of available sampling 36 people detecting dependency opiates based DSM-5 who people volunteered to receive therapeutic services and eligibility inclusion criteria, randomly )12 people the first test group, 12 people the second test group, 12 people the control group) Were for selected. Structured clinical interview for DSM-5 clinical version (SCID-5), and structured clinical interview for DSM-5 clinical version (SCID-5-PD) and the questionnaire measurement of craving heroin was used to collect data. The method of MBCT at the 8 meeting 2-hour and The method CBT in 12 sessions 90 minute Was implemented in the pilot groups. Results: The results showed that between Comparing the Effectiveness of CBGT and MBCT on the Reduction Risky Behaviors in Opium addicts There is no significant difference. But in comparison with the control group this difference is significant. Conclusions: The results showed that CBGT and MBCT is methods of treatment influencing on the Reduction of Risky Behaviors in Opium addicts.
(
, 
, 
)
