پس از انتشار کتاب شرق شناسی اثر ادوارد سعید، سفرنامه نویسی به یکی از موضوعات مورد توجه محافل علمی بدل شد. از دیدگاه سعید، سفرنامه ها تصاویری شفاف از سرزمین های شرقی ارايه نمیدهند، بلکه متونی مرتبط با سنت شرق شناسی هستند که برای پیشبرد اهداف امپریالیستی غرب و همسو با ان نگاشته شده اند. با این اوصاف ، سفرنامه پژوهان دیگری چون بهداد و بلانتون در مخالفت با ادوارد سعید، بر این باورند که سفرنامه نویسان میتوانند از محدودیت های انعطاف ناپذیر گفتمان شرق شناسی فراتر بروند. از این رو، با استمداد از دیدگاه های بهداد و بلانتون ، پژوهش حاضر تلاش میکند نگاه ضد شرق شناسانه ی الا میلار در سفرنامه ی جاده ی بیشفقت و چگونه به چالش کشیدن گفتمان شرق شناسانه از سوی او را روشن تر کند. بر این اساس ، الا میلار دیدگاه ضد شرق شناسانه ی خویش را به دو شکل ارايه میکند: نخست ، از طریق نوعی شوقمندی و تعاملی پرثمر با فضاهای روحانی و دوم ، از طریق هم حسی و هم ذات پنداری با ایرانیهایی که سفرنامه نویس با انها برخورد میکند که در جریان پروژه ی مدرن سازی در دوران رضاشاه تحت ظلم وستم قرار گرفته بودند. از انجایی که در تحقیقات به عمل امده بر روی این سفرنامه ، تاکنون ایران مورد بررسی قرار نگرفته است ، این مقاله تمرکز خود را عمدتا روی ایران و به صورت جزيی روی افغانستان محدود میکند.
Travel writing becomes an academic object of inquiry in the wake of
Edward Said’s Orientalismin which he states travelogues are not the mirrorlike
pictures of Eastern terrains, but texts that are affiliated with Orientalism
written to promote Western Imperialism. Nevertheless, travel scholars like
Behdad and Blanton take issue with him, positing that travel writers can
transcend rigid strictures of Orientalism. Hence, by invoking the
perspectives of Behdad and Blanton, the current study embarks on reading
Ella Maillart’s The Cruel Way to throw light on her counter-Orientalism: the
moments in which she poses a challenge to Orientalist rhetoric.
Accordingly, it argues that she displays her counter-Orientalism in two
ways: firstly, through desiring of and engaging fruitfully with holy spaces;
secondly via sympathizing and identifying with her local travellees
oppressed by Reza Shah’s modernization project. Since Iran has remained
unexplored in the studies of her travel book, this study delimits its scope
mainly to Iran and partially to Afghanistan.
(
, 
, 
)
