قران در اواخر قرن 6 و اغاز قرن 7 میلادی به زبان عربی تدوین شد و به اعتقاد رایج مسلمانان سرتاسر ان وحی مستقیم خداوند به محمد پیامبر است . اشتراک مفاهیم و اسامی در میان قران و کتاب مقدس چنان فراوان است که کمتر خواننده ای تردید می کند که قران در امتداد سنت یهودی - مسیحی شکل گرفته است . با این حال امروز مذاهب زنده ی اسلامی با مذاهب مسیحی حداقل در یک موضوع بنیادی اختلاف نظر دارند و ان موضوع تصلیب مسیح است . مهمترین مستند این عقیده ، ایه ی 157 سوره ی نساء در قران است که بسیار تفسیرپذیر است .
مسلمانان در سال 633 میلادی بلافاصله پس از مرگ پیامبر (ص ) به همسایه ی شمالی شان ، یعنی امپراتوری ساسانی حمله کردند و این امپراتوری سقوط کرد و ایران رسما به سرزمین های اسلامی ملحق شد و تا امروز همواره دین رسمی این سرزمین اسلام بوده است . پس نیاز بود که متون مقدس اسلامی به فارسی ترجمه شود. این ترجمه ها که در قرون اولیه شکل گرفته اند، شواهد ملموسی از وضعیت فرهنگ اسلامی در ان قرون هستند. این پژوهش با بررسی نخستین ترجمه های ایات مرتبط ، تا نیمه ی اول قرن 12 میلادی نشان می دهد موضوع مرگ مسیح در تمام
6 ترجمه ای که از قرن 11 به دست ما رسیده پذیرفته شده بوده ، اما تحولات کلامی و اجتماعی بعدی در مرکز جهان اسلام ، موجب می شود تفسیری دیگر از این ایه پررنگ و برگزیده شود و به عنوان اعتقاد شایع رواج یابد. روش این مقاله به هیچ عنوان کلامی نیست و بررسی ها تنها درلایه ی معرفی و واکاوی ترجمه های کهن فارسی از این ایه هستند. این واکاوی های نحوی و کارکردشناسانه نشان می دهند در ترجمه های رسمی کهن قران به فارسی ، مرگ مسیح پذیرفته شده بوده است .
The Quran was written in Arabic in the late 6th and early 7th centuries and is considered by Muslims to be a direct revelation from God to the Prophet Muhammad. The similarities of concepts between the Quran and the Bible are so numerous that no one doubts that the Quran was written in continuation of Judeo-Christian tradition. Nevertheless, the denominations of Islam living today differ from Christian denominations in fundamental beliefs, of which the crucifixion of Jesus is one of the most significant. The most important document of this belief is verse 157 of Sura Nisa in the Quran, which is very open to interpretation.
After the Prophet died, Arab Muslims attacked their northern neighbor, the Sassanid Empire, in 633. They were victorious, and since then, Persians adopted Islam as the state religion. Therefore, it was necessary to translate the Quran into Persian. To the extent that they have survived to the present day, these translations provide valuable insights into the early phase of Islamic culture. The analysis of translations into Persian will show that in all of the surviving six translations up to the 11th century, the death of Jesus was accepted, but later theological developments in the central area of the Islamic world led to a different interpretation of verse 157 of Sura Nisa, and this new interpretation was able to establish itself as the standard interpretation. The theological controversies are left aside here, and this article deals with the issue of the presentation and analysis of the Old Persian translations of this verse. These syntactic and pragmatic analyses show that in the ancient translations of the Quran into Persian, the death of Christ was accepted.
(
, 
, 
)
