چکیده:
برنامه ریزی حمل و شهری با محوریت توسعه پایدار به عنوان ابزاری برای مواجهه با چالش های یاد شده پیش روی شهرهای
امروزی و تسهیل در دست یابی به توسعه پایدار مورد بررسی قرار خواهد گرفت. اکنون نظام برنامه ریزی شهری در اغلب نقاط
دنیا، از رویکرد توسعه پایدار برای بهبود شرایط اقتصادی، اجتماعی و کالبدی و زیست محیطی استفاده میکند و رویکردهای
برنامه ریزی حمل ونقل شهری درون فرآیند توسعه پایدار نقش منسجم و پایداری به شهر میبخشد. مقاله حاضر با هدف
شناسایی راهکارهای تحقق برنامه ریزی حمل ونقل شهری با رویکرد توسعه پایدار مدنظر قرار گرفته است. در تحقیق پیش رو،
به شیوه توصیفی – تفسیری انجام میشود. جمع آوری داده های لازم از طریق مراجعه به منابع معتبر، مطالعات میدانی، تجزیه و
تحلیل انجام خواهد شد. به طوری که در مراحل بعدی، با شناسایی و ارائه راهکارهای برنامه ریزی حمل ونقل شهری با رویکرد
توسعه پایدار مورد بررسی قرار میگیرد. نتایج تحقیق نشان میدهد برنامه ریزی حمل ونقل شهری یکی از مباحث مهم در
شهرسازی و دخیل در توسعه ی پایدار است و رویکردهای حمل ونقل پایدار بر مبنای استفاده از حمل ونقل همگانی ازجمله
مسائلی است که ضرورت استفاده و بهره گیری از این الگوها در برنامهها و طرح های شهری را در بر میگیرد.
خلاصه ماشینی:
مشکلات موجود در حمل ونقل شهري و مديريت آن بسيار زياد است که در زير به چند مورد از آن ها اشاره شده است : ١- هزينه هاي سفر به خصوص براي طبقه پايين اقتصادي به طور قابل توجهي افزايش يافته است ؛ ٢- حالت هاي غير موتوري نظير دوچرخه سواري و پياده روي بسيار خطرناک شده اند زيرا در بعضي از شهرهاي جهان جايگاه هايي براي آن ها تعيين نشده است ؛ ٣- اجاره پايين و قيمت زمين منجر به ايجاد حومه ها در شهرها شده است که فواصل مسافرتي را افزايش ميدهد در نتيجه حالت هاي غير موتوري را غيرممکن مي سازد؛ ٤- افزايش استفاده از وسايل نقليه خصوصي و عدم کنترل دقيق بر آن ها منجر به افزايش انتشار کربن و آلودگي صوتي گرديده است .
برنامه ريزي حمل ونقل با مديريت پايدار مي تواند اثرات توسعه حمل ونقل را روي کارآيي اقتصادي، موضوعات زيست محيطي، مصرف منابع ، کاربري اراضي و عدالت اجتماعي مورد توجه قرار دهد و به کاهش اثرات زيست محيطي، افزايش بازدهي سيستم حمل ونقل و بهبود وضعيت زندگي اجتماعي کمک کند و هدف آن سيستم افزايش کارايي و جابه جايي کالاها، خدمات و افراد با حداقل مشکلات دسترسي است که بدون سازماندهي مجدد راهبرد، سياست ها و برنامه ها قابل دستيابي نخواهد بود.
ابزارها براي برنامه ريزي سيستم هاي حمل ونقل شهري بر اساس رويکرد توسعه پايدار اغلب براي پيش بيني تقاضاي سفرهاي آينده مورد استفاده قرار ميگيرند، که به جريان هاي ترافيکي در يک منطقه تبديل ميشود) (٤:Ibid.